Ποτέ κανείς δεν θα μπορέσει να καταλάβει τον
ποιητή.
Ούτε καν οι ίδιες του οι λέξεις δεν είναι ικανές να περικλείσουν
την απόλυτη σκέψη του,το καθαρό βάρος των συναισθημάτων του.Πολλές φορές
ούτε καν ο ίδιος δεν δύναται να αποσπάσει από τα μύχια της ψυχής του
την απεραντότητα και την διαύγεια της απόλυτης αλήθειας του.
Όσο κι αν
βάναυσα επιδιώκει να εκμαιεύσει από τον κάθε πόρο του κυττάρου του μια
καινούρια λάμψη,δεν είναι βέβαιο ότι θα καταφέρει να σβήσει κάθε σκότος
που καλύπτει όλα όσα κρατάει και σηκώνει τα τόσα χρόνια της επίπονης
περισυλλογής του.Και ίσως να μην είναι μάταιος ο αγώνας του,χάρη στα
ιδεώδη γεννήματά του.Παρ'όλα αυτά,ο πόνος που του προκαλεί η όλη
διαδικασία ,δεν είναι πάντα σίγουρο οτι τον απελευθερώνει από τις τόσο
δυνατές μάχες που δίνει με την μνήμη και την μανιασμένη υπαρξιακή
αναζήτηση.
Φέρει και κουβαλάει το αρχέγονο ένστικτο για εκείνο το
λεπτό,που,σώμα,μυαλό,καρδιά και πνεύμα θα εναρμονιστούν,προσδίδοντας
στην ύπαρξη έναν ανώτερο σκοπό.Και ίσως ακόμα ολόκληρη η ζωή του δεν θα
είναι αρκετή για να το καταφέρει αυτο.Θα ξέρει όμως οτι ανήκει σ'εκείνο
το εκλεκτό ''λείμμα'' που τουλάχιστον προσπάθησε πολύ,στραγγίζοντας
πολλές φορές ως και το αίμα των φλεβών του.
Δέσποινα Τσουλφαΐδου, για το ialmopia.gr
Εύγε Δέσποινα! Αλίμονο σε τέτοιες εποχές να παραδίδαμε την τέχνη, έρμαιο στα χέρια της ανάγκης.. Φιλάς Θερμοπύλες! Εύγε και πάλι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε φιλώ!