ΤΟ ΚΟΥΒΑΡΙ
'Ενα κουβάρι τυλιγμένο από λεπτή κλωστή
είν΄ η ζωή.
Ένα κουβάρι που ο χρόνος,λίγο- λίγο,το ξετυλίγει.
Στο ξετύλιγμά του παρασέρνει κάποιες χαρές,
μα περσσότερες παρασέρνει λίπες.
Και μερικές πίκρες,που βγαίνουν από πικρόχολα χείλη ανθρώπων.
Κάποτε φτάνει μια στιγμή,
που το ξετύλιγμα τελειώνει.
Άλλες πάλι φορές δεν προλαβαίνει
να τελειώσει.
Γιατί κόβεται βίαια από κάποιους η κλωστή.
Και τότε το κουβάρι μένει μισοξετυλιγμένο.
Μένει μεταίωρο,σε ένα απέραντο κενό,
στην αιωνιότητα.
Και μετά ή ξεχνιέται για πάντα,
ή συγκρούεται τυχαία με μια φευγαλαία ανάμνηση κάποιων
που τ΄αγάπησαν.
Υπαρξιακό ποίημα:Του Γιώργου Σαμαρτζίδη
Απίστευτο λεξιλόγιο.
ΑπάντησηΔιαγραφή