ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ
Μια περιδιάβαση στο νέο βιβλίο
του Δημήτρη Α. Δημητριάδη
“Απ’ το χιόνι το βαθύ κόκκινο”
Εκδ. Πνοές Λόγου και Τέχνης, 2018
Γράφει η Μυρτώ Νικολάου
Η πραγματικότητα των ανθρώπων. Αυτό έρχεται στο μυαλό μου όταν διαβάζω την ποίηση και το έργο του Δημήτρη Α. Δημητριάδη, ενός από τους σημαντικούς εκπροσώπους της γενιάς του ’80 και της ποίησης των τελευταίων δεκαετιών στην Ελλάδα. Αγαπώ τον φαινομενικά απλό και άμεσο τρόπο των ποιημάτων του, τη δύναμη που αντλεί από την καθημερινή πραγματικότητα, τον σαρκασμό μα και το άγρυπνο, παρήγορο, ανθρώπινο βλέμμα του σε ό,τι συμβαίνει δίπλα και γύρω μας.
Στο καινούριο ποιητικό βιβλίο του αναγνωρίζεται μια ενδιαφέρουσα χαρτογράφηση της πορείας του εσωτερικού ανθρώπου από τις περιοχές του αντικειμενικού κόσμου προς τα πεδία της εσωτερικής, υποκειμενικής πραγματικότητας. Τα δεδομένα που ο εσωτερικός άνθρωπος αποθησαύρισε κατά τη διάρκεια της πορείας, μέσα από τις διαδικασίες της υποκειμενικής πρόσληψης με τη συμμετοχή και του κοινωνικού προσωπείου του, αποτέλεσαν το υλικό του ατομικού χωροχρόνου, όπως ανιχνεύεται στην εν προκειμένω ποιητική συλλογή.
Στο πλαίσιο αυτό κυριαρχεί ο αρμονικός, ενίοτε λυπηρός απόηχος βιωμάτων, παθών, συναισθημάτων, επιθυμιών, καθώς αναδύεται από τα βαθύτερα στρώματα του περιεχομένου της επιλεκτικής μνήμης και παράλληλα οδηγεί προς την ανάγνωση του τίτλου της ποιητικής συλλογής στο επίπεδο της κυριολεκτικής και κυρίως της συνδηλωτικής διατύπωσης των σημαινομένων.
Στον κειμενικό κόσμο του βιβλίου ο προσωπικός χρόνος αποτυπώνεται στη διάσταση ενός παρελθόντος που έχει εγκαταλείψει τη σχέση συγχρονίας προς όσα γεγονότα το προσδιόρισαν και προβάλλει μια μορφή ενός άλλου τοπίου, κάνοντας αισθητή την παρουσία τους η προοπτική αλλά και η ασάφεια του μέλλοντος, πράγμα που δηλώνει την επιμονή του εσωτερικού ανθρώπου για το ανέφικτο, μέσα από τη συνεχή αναζήτηση βιωμάτων και εμπειριών κατά τη διάρκεια και μέχρι το τέλος αυτού του προσωπικού χρόνου.
Η ποίηση του Δημητριάδη μοιάζει να είναι γι’ αυτόν ένα καταφύγιο προορισμένο να προστατέψει αυτόν και τους ανθρώπους από τα αδιέξοδα της σύγχρονης εποχής. Σαν διαπερασμένος από την αύρα πραγματικών ή φανταστικών ταξιδιών, μετακινείται ακατάπαυστα σε τόπους όπου θάλλουν μνήμες ευφρόσυνες ή τραυματικές, αλλά πάντα παραμυθητικές και ενισχυτικές του παρόντος του.
Με λόγο άγρυπνο, ασταμάτητο, καταγράφει τα πάντα. Με λοξή ματιά, θέλοντας, θαρρείς, να ξορκίσει τα δεδομένα και τα αμετάβλητα, τα νομοτελειακά. Επιστρατεύοντας τη συνείδηση και το πείσμα, απέναντι στην ισοπεδωτική λαίλαπα των καιρών, με σεβασμό στα χρόνια της αθωότητας, στα παιδικά του καρδιοχτύπια, στη νοσταλγία του μέλλοντος του ονειρεύτηκε.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου
Το ialmopia.gr επιτρέπει στον χρήστη να αναρτά τα σχόλια και τις απόψεις του σε επίκαιρα θέματα/συζητήσεις. Τα σχόλια και οι απόψεις αυτές εκφράζουν αποκλειστικά τις προσωπικές θέσεις του εκάστοτε χρήστη και δεν υιοθετούνται από το ialmopia.gr. Σε κάθε περίπτωση, ο χρήστης οφείλει να εκφράζεται με τρόπο ώστε να μην παραβιάζει τους ελληνικούς νόμους. Σε αντίθετη περίπτωση, το ialmopia.gr διατηρεί το δικαίωμα να αποκλείει το χρήστη από την εν λόγω υπηρεσία.
Με εκτίμηση, Η συντακτική ομάδα του ialmopia.gr