Η κοινωνία μας απαρτίζεται από χρωματιστούς ονειροπόλους και ασπρόμαυρους ρεαλιστές ή έτσι νομίζουμε;
Μήπως ο καθένας από μας έχει πολλά μικρά διαφορετικά κομμάτια μέσα του και μας δείχνει απλά την ασπίδα με την οποία επιβιώνει; Μήπως τελικά δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τι ακριβώς κρύβουμε ούτε εμείς οι ίδιοι κάτω από τις ετοιμοπόλεμες καλογυαλισμένες μας ασπίδες; Ξέρουμε στ’ αλήθεια ποιοι είμαστε, τι θέλουμε, τι κάνουμε, πως αντιδράμε και τι αγαπάμε; Ή μήπως ζούμε καθημερινά με ψευδαισθήσεις;
Αυτό θα σου θέσω εγώ σήμερα ως ερώτημα…και προσπάθησε να ξεκινήσεις μ΄ αυτό την ημέρα σου. Παρατήρησε τις πράξεις σου, μία-μία καθώς σηκώνεσαι από το ανατομικό σου στρώμα μέχρι να έρθει η στιγμή να αφαιρέσεις το καλοπροσεγμένο σου προσωπείο και να σκεπάσεις το είναι σου στοργικά κάτω από το πουπουλένιο πάπλωμα.
Σε κάθε σου κίνηση, κάθε λέξη, κάθε σκέψη προσπάθησε να αφουγκραστείς τα συναισθήματα που σου προκαλεί η κάθε πράξη, η κάθε στιγμή, η κάθε επαφή. Εκτέλεσε την ρουτίνα της μέρας σου σαν μια χιλιοπαιγμένη ταινία και κάθε τόσο βγαίνε από τον ρόλο του πρωταγωνιστή και προσπάθησε να γίνεις ο θεατής. Αλήθεια, σου αρέσει αυτός ο ρόλος; Ξεκίνα από τα πιο μικρά, όπως τα ρούχα και συνέχισε με πιο βασικά όπως τη δουλειά, ύστερα παρατήρησε τα πιο ουσιώδη όπως τους ανθρώπους που έχεις γύρω σου και τελείωσε με το πιο οδυνηρό, την συνείδηση σου.
Και αφού ακολουθήσεις τις οδηγίες χρήσεως του παιχνιδιού, πριν κλείσεις τα βλέφαρα, είσαι ικανός να παραδεχτείς τι πραγματικά είσαι;
Είσαι στα αλήθεια αυτό που δείχνεις; Αξίζει να κοπιάζεις τόσο για κάτι που δεν σου ταιριάζει; Είσαι σίγουρος πως δίνεις και παίρνεις από τους ανθρώπους με τους οποίους έχεις αποφασίσει να μοιραστείς την ζωή σου; Ή μήπως έχεις προσαρμοστεί στο χάος που επικρατεί; Μήπως δεν είσαι τόσο αληθινός και ειλικρινής όσο νομίζεις; Πρώτα με τον εαυτό σου ε!
Έχουμε μπει σε καλούπια και δρούμε με αυταρχικούς κανόνες, που τελικά εμείς οι ίδιοι έχουμε θέσει στον εαυτό μας. Συναναστρεφόμαστε με ανθρώπους που δεν μας ταιριάζουν και μαχόμαστε για μια ζωή που δεν ονειρευτήκαμε. Αντιγράφουμε ελκυστικές εικόνες και χανόμαστε, γιατί πολύ απλά δεν τις δημιουργούμε. Σιγά σιγά μαθαίνουμε να ζούμε με ψευδαισθήσεις και αντιλαμβανόμαστε ίσως πολύ αργά πως πέρασε μια ζωή από μπροστά μας σαν μια ταινία. Που…καθώς πέφτουν οι τίτλοι τέλους το όνομά μας συνοδεύεται από την φράση «φιλική συμμετοχή».
Άλλαξέ το. Είσαι πολύ πιο δυνατός απ’ όσο νομίζεις. Αξίζεις πολλά περισσότερα και είσαι στα αλήθεια ένας όμορφος άνθρωπος. Δείξε στον εαυτό σου τον σεβασμό που του πρέπει και ξεκίνα από την αρχή. Όχι δεν είναι ακατόρθωτο. Όχι δεν είναι εγωιστικό. Και όχι δεν θα πληγώσεις κανέναν. Γιατί, αν συνεχίσεις να πάλλεσαι σ΄ αυτούς τους ρυθμούς στο τέλος θα απογοητεύσεις όσους αγαπάς. Γιατί δεν ήσουν, υποδυόσουν.
Και για το τέλος κράτησε αυτό: Να μιλάς με τον εαυτό σου, να αρχίζεις με μια φράση και ν’ αφήνεις τις λέξεις να βγαίνουν αβίαστα από το στόμα σου, χωρίς πολλή σκέψη. Εκεί να δεις τι έχεις να μάθεις γι’ αυτόν.
Μάρα Χ.
Αυτό θα σου θέσω εγώ σήμερα ως ερώτημα…και προσπάθησε να ξεκινήσεις μ΄ αυτό την ημέρα σου. Παρατήρησε τις πράξεις σου, μία-μία καθώς σηκώνεσαι από το ανατομικό σου στρώμα μέχρι να έρθει η στιγμή να αφαιρέσεις το καλοπροσεγμένο σου προσωπείο και να σκεπάσεις το είναι σου στοργικά κάτω από το πουπουλένιο πάπλωμα.
Σε κάθε σου κίνηση, κάθε λέξη, κάθε σκέψη προσπάθησε να αφουγκραστείς τα συναισθήματα που σου προκαλεί η κάθε πράξη, η κάθε στιγμή, η κάθε επαφή. Εκτέλεσε την ρουτίνα της μέρας σου σαν μια χιλιοπαιγμένη ταινία και κάθε τόσο βγαίνε από τον ρόλο του πρωταγωνιστή και προσπάθησε να γίνεις ο θεατής. Αλήθεια, σου αρέσει αυτός ο ρόλος; Ξεκίνα από τα πιο μικρά, όπως τα ρούχα και συνέχισε με πιο βασικά όπως τη δουλειά, ύστερα παρατήρησε τα πιο ουσιώδη όπως τους ανθρώπους που έχεις γύρω σου και τελείωσε με το πιο οδυνηρό, την συνείδηση σου.
Και αφού ακολουθήσεις τις οδηγίες χρήσεως του παιχνιδιού, πριν κλείσεις τα βλέφαρα, είσαι ικανός να παραδεχτείς τι πραγματικά είσαι;
Είσαι στα αλήθεια αυτό που δείχνεις; Αξίζει να κοπιάζεις τόσο για κάτι που δεν σου ταιριάζει; Είσαι σίγουρος πως δίνεις και παίρνεις από τους ανθρώπους με τους οποίους έχεις αποφασίσει να μοιραστείς την ζωή σου; Ή μήπως έχεις προσαρμοστεί στο χάος που επικρατεί; Μήπως δεν είσαι τόσο αληθινός και ειλικρινής όσο νομίζεις; Πρώτα με τον εαυτό σου ε!
Έχουμε μπει σε καλούπια και δρούμε με αυταρχικούς κανόνες, που τελικά εμείς οι ίδιοι έχουμε θέσει στον εαυτό μας. Συναναστρεφόμαστε με ανθρώπους που δεν μας ταιριάζουν και μαχόμαστε για μια ζωή που δεν ονειρευτήκαμε. Αντιγράφουμε ελκυστικές εικόνες και χανόμαστε, γιατί πολύ απλά δεν τις δημιουργούμε. Σιγά σιγά μαθαίνουμε να ζούμε με ψευδαισθήσεις και αντιλαμβανόμαστε ίσως πολύ αργά πως πέρασε μια ζωή από μπροστά μας σαν μια ταινία. Που…καθώς πέφτουν οι τίτλοι τέλους το όνομά μας συνοδεύεται από την φράση «φιλική συμμετοχή».
Άλλαξέ το. Είσαι πολύ πιο δυνατός απ’ όσο νομίζεις. Αξίζεις πολλά περισσότερα και είσαι στα αλήθεια ένας όμορφος άνθρωπος. Δείξε στον εαυτό σου τον σεβασμό που του πρέπει και ξεκίνα από την αρχή. Όχι δεν είναι ακατόρθωτο. Όχι δεν είναι εγωιστικό. Και όχι δεν θα πληγώσεις κανέναν. Γιατί, αν συνεχίσεις να πάλλεσαι σ΄ αυτούς τους ρυθμούς στο τέλος θα απογοητεύσεις όσους αγαπάς. Γιατί δεν ήσουν, υποδυόσουν.
Και για το τέλος κράτησε αυτό: Να μιλάς με τον εαυτό σου, να αρχίζεις με μια φράση και ν’ αφήνεις τις λέξεις να βγαίνουν αβίαστα από το στόμα σου, χωρίς πολλή σκέψη. Εκεί να δεις τι έχεις να μάθεις γι’ αυτόν.
Μάρα Χ.
chronographimata.gr
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου
Το ialmopia.gr επιτρέπει στον χρήστη να αναρτά τα σχόλια και τις απόψεις του σε επίκαιρα θέματα/συζητήσεις. Τα σχόλια και οι απόψεις αυτές εκφράζουν αποκλειστικά τις προσωπικές θέσεις του εκάστοτε χρήστη και δεν υιοθετούνται από το ialmopia.gr. Σε κάθε περίπτωση, ο χρήστης οφείλει να εκφράζεται με τρόπο ώστε να μην παραβιάζει τους ελληνικούς νόμους. Σε αντίθετη περίπτωση, το ialmopia.gr διατηρεί το δικαίωμα να αποκλείει το χρήστη από την εν λόγω υπηρεσία.
Με εκτίμηση, Η συντακτική ομάδα του ialmopia.gr