Ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου, Κάρλο Τσατριάν, ανακοίνωσε τους τίτλους του Διαγωνιστικού Προγράμματος για το 2020.
Το 70ό Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου ξεκινά σε δύο εβδομάδες, κάνοντας την επίσημη πρεμιέρα του στις 20 Φεβρουαρίου με το «My Salinger Year» του Φιλίπ Φαλαρντό.
Λίγα λεπτά πριν, στην επίσημη Συνέντευξη Τύπου του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου 2020, την οποία παρακολουθήσαμε ζωντανά από το Βερολίνο, η executive producer του φεστιβάλ, Μάριετ Ρίζενμπικ, και ο νέος Καλλιτεχνικός Διευθυντής της Berlinale, Κάρλο Τσατριάν, ανακοίνωσαν τους τελευταίους τίτλους του φετινού Διαγωνιστικούς Προγράμματος κι απάντησαν σε ερωτήσεις σε σχέση με τις επιλογές και το ύφος του Φεστιβαλ (καθώς είναι η πρώτη τους χρονιά στο τιμόνι της διοργάνωσης).
Το 70ο Διεθνές Φεστιβάλ του Βερολίνου θα πραγματοποιηθεί από τις 20 Φεβρουαρίου ως τη 1η Μαρτίου 2020.
Με τι κριτήριο έγινε η επιλογή; «Τα κριτήριά μας είναι καθαρά καλλιτεχνικά. Θεωρούμε το σινεμά τέχνη και οι τέχνες κρίνονται πρωτίστως από το δημιουργικό και καλλιτεχνικό τους υπόβαθρο. Ολα τα άλλα ακολουθούν. Αυτό που εμείς θέλουμε να τονίσουμε είναι ότι ο διάλογος που ανοίγει ένα φιλμ δεν τελειώνει με τους τίτλους τέλους. Μάς ενδιαφέρει να συνεχίζεται και μετά κι εμείς να δίνουμε χώρο κα χρόνο για αυτό. Ο κριτικός λόγος έχει μεγάλη σημασία για εμάς. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι χτίζουμε μία γέφυρα ανάμεσα στο κοινό και τις ταινίες, αλλά κι ανάμεσα στις κινηματογραφίες του κόσμου...»
Το 50% έπαιξε ρόλο στις επιλογές τους; «Παρόλο που η συζήτηση για το κατά πόσο οι γυναίκες δημιουργοί έχουν τις ίδιες ευκαιρίες είναι ακόμα ανοιχτή, εγώ πιστεύω ότι υπάρχουν πολύ περισσότεροι παράγοντες για ένα πρόγραμμα που πραγματικά αντιπροσωπεύει όλο τον κόσμο. Δεν βλέπω το σινεμά ως γυναικείο ή ανδρικό. Είναι πιο σύνθετο από αυτό...»
Υπάρχει μία θεματολογία που ενώνει τις ταινίες του Διαγωνιστικού; «Μάς ενδιαφέρει πολύ η σκοτεινή καρδιά της ανθρώπινης φύσης. Θα δείτε ότι οι ταινίες που επιλέξαμε, παρόλο που δεν αποκλείουν ένα φως αισιοδοξίας, έχουν να κάνουμε αυτό. Επίσης, μάς ενδιαφέρει η εξέλιξη του σινεμά - έχουμε πολλούς σκηνοθέτες που επιστρέφουν με νέες ταινίες, όπως πχ ο Εϊμπελ Φεράρα, ή η Σάλι Πότερ, καθώς το πώς εξελίχθηκαν οι ίδιοι φανερώνει και το πώς εξελίχθηκε το σινεμά μέσα στα χρόνα. Τέλος, επιλέξαμε αρκετές ταινίες που υπογράφουν δίδυμα - ή ακόμα περισσότεροι σκηνοθέτες- καθώς μάς ενδιαφέρει επίσης η πολυσυλλεκτικότητα της δημιουργίας...»
Πότε θα ανακοινωθεί η Κριτική Επιτροπή; «Δε θέλαμε να ανακοινώσουμε τα υπόλοιπα ονόματα που θα πλαισιώσουν τον Πρόεδρο Τζέρεμι Αϊρονς για να μην επισκιάσουμε την ανακοίνωση των ταινιών που διαγωνίζονται. Η Κριτική Επιτροπή είναι έτοιμη, αλλά θα ανακοινωθεί μέσα στην επόμενη εβδομάδα, ή τις επόμενες εβδομάδες...»
Τι βραβεία θα δώσει το καινούργιο διαγωνιστικό πρόγραμμα «Encounters»; «Θα δώσει μόνο τρία (Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας και Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής) και θα είναι πλακέτες, όχι Αρκούδες. Θεωρήσαμε ότι δεν μπορούν να φύγουν 2 ταινίες με Χρυσή Αρκτο...»
Οι 18 ταινίες του Διαγωνιστικού Τμήματος της 70ης Berlinale είναι:
«Berlin Alexanderplatz» του Μπουρχάν Κουρμπανί | Γερμανια/Ολλανδία
Ο δημιουργός του «Shahada» («Πίστη», 2010) επιστρέφει στο Διαγωνιστικό του Βερολίνου, προσφέροντας μία νέα ανάγνωση στο κλασικό έπος, εκσυγχρονίζοντας την ιστορία κι αλλάζοντας τον κεντρικό ήρωα, για να εξετάσει το Βερολίνο, σήμερα. Μία από τις πιο πολυαναμενόμενες γερμανικές παραγωγές της χρονιάς.
«DAU. Natasha» των Ιλια Κριτσανόφσκι και Γιακατερίνα Ορτέλ |Γερμανία, Ουκρανία, Η. Βασίλειο, Ρωσία
Ο σκηνοθέτης και η πρωταγωνίστρια του «Dau» (2019) ενώνουν δυνάμεις για ένα πολύ φιλόδοξο πρότζεκτ, που ακολουθεί την πρώτη ταινία. Μία τολμηρή ανάλυση και παρατήρηση της βίας που εντυπωσίασε πάρα πολύ τον Τσατριάν. «Είναι ένα τεράστιο έργο. Ανυπομονώ για τις αντιδράσεις σας όταν το δείτε...»
«Domangchin yeoja» (The Woman Who Ran) του Χονγκ Σανγκσού | Ν. Κορέα
Ο δημιουργός των βραβευμένων σε Κάννες («Ha Ha Ha») και Λοκάρνο («Right Now, Wrong Then») επιστρέφει στο Διαγωνιστικό Τμήμα του Βερολίνου τρία χρόνια μετά το «Bamui haebyun-eoseo honja» («On the Beach at Night Alone», 2017). Το νέο του πρότζεκτ παρόλη την αισθητική του απλότητα στο στιλ είναι ένα «γλυκό αίνιγμα» για τον θεατή. Ποια είναι η γυναίκα του τίτλου; Η πρωταγωνίστρια Κιμ Μινγί, είναι κι εδώ η μούσα του δημιουργού.
«Effacer L' Historique» (Delete History) των Μπενουά Ντελεπάν & Γκουστάβ Κερβέρν | Γαλλία, Βέλγιο
Το σκηνοθετικό δίδυμο των «Ετοιμος Για Ολα» και «Mamouth» επιστρέφει με ακόμα μία κομεντί με κοινωνικοπολιτικό σχόλιο. Τα κοινωνικά δίκτυα, τα social media, το Ιντερνετ και γενικώς οι νέες τεχνολογίες δημιουργούν προβλήματα σε τρεις γείτονες και φίλους. Μαζί, αποφασίζουν να κυρήξουν πόλεμο στις μεγάλες εταιρίες του διαδικτύου. Εναν πόλεμο που εξ αρχής είναι καταραμένος φυσικά να αποτύχει.
«El prófugo» (The Intruder) της Νατάλια Μέτα | Αργεντινή, Μεξικό
Η δεύτερη ταινία της αργεντινής σκηνοθέτιδας, με πρωταγωνίστρια την Ερικα Ρίβας. Η ιστορία ακολουθεί μία τραγουδίστρια που δουλεύει δανείζοντας τη φωνή της σε μεταγλωττίσεις. Μία ανατρεπτική ταινία είδους, ένα σύγχρονο νουάρ που εξετάζει όμως πολύ και το ρόλο της γυναίκας και τους περιορισμούς της στις σύγχρονες κοινωνίες.
«Favolacce» (Bad Tales) των Νταμιάνο και Φάμπιο Ντ' Ινοτσένζο | Ιταλία, Ελβετία
Μετά τα «Αδέλφια Εξ Αίματος» δυο χρόνια πριν, το σκηνοθετικό ντεμπούτο των δίδυμων αδελφών σκηνοθετών, οι Νταμιάνο και Φάμπιο Ντ' Ινοτσένζο επιστρέφουν στο Βερολίνο με την νέα τους ταινία. Ενα ακόμα πιο φιλόδοξο πρότζεκτ, ένα κινηματογραφικό μωσαϊκό χαρακτήρων που ο καλλιτεχνικός διευθυντής της Berlinale αποκάλεσε «ένα τοπίο από ερείπια - όμως δεν πρόκειται για κτίρια, όπως θα έδειχναν οι νεορεαλιστές του σινεμά. Τα ερείπια του 21ου αιώνα είναι οι άνθρωποι. Κάτι κατεστραμμένο υπάρχει στις οικογένειες του σήμερα...» Τα αδέλφια Ντ' Ινοτσένζο είναι οι νεότεροι δημιουργοί του διαγωνιστικού - μόλις 30 χρονών.
«First Cow» της Κέλι Ράιχαρντ | Η.Π.Α.
Η πρώτη ταινία της Ράιχαρντ προβλήθηκε στο Πανόραμα το 1994. Από τότε το Φεστιβάλ παρακολουθεί την καριέρα της σκηνοθέτιδας. Το «First Cow» έδιαδραματίζεται το 1820 στο Ορεγκον και ξετυλίγεται γύρω από τη φιλία ενός μάγειρα με έναν Kινέζο μετανάστη. Οι δυο τους θα φτάσουν σε μια απομακρυσμένη κοινότητα γουναράδων κυνηγώντας το αμερικανικό όνειρό τους, το οποίο όπως θα αποδειχθεί θα έχει τη γεύση από το γάλα μια αγελάδας. Με τη «συνεργασία» της θα αρχίσουν να ψήνουν μια σειρά από γευστικά κέικ τα οποία θα γίνουν ανάρπαστα στην κοινότητά τους.
«Irradiés» (Irradiated) του Ρίτι Παν | Γαλλία, Καμπότζη
Ο σκηνοθέτης από την Καμπότζη, ο οποίος ζει και εργάζεται στο Παρίσι, κάνει ταινίες για την καταστροφή της χώρας του από τον Εμφύλιο Πόλεμο («Graves without A Name», «Exile», «The Missing Picture»). Αυτό συμβαίνει και με αυτό εδώ το ντοκιμαντέρ, με τον σκηνοθέτη να προσπαθεί να επικοινωνήσει τις καταστροφικές συνέπειες του πολέμου. Το μόνο ντοκιμαντέρ του διαγωνιστικού.
«Le Sel Des Larmes (The Salt of Tears) του Φιλίπ Γκαρέλ | Γαλλία, Ελβετία
Μοιάζει απίθανο. Ενώ ταινίες του διάσημου γάλλου σκηνοθέτη έχουν φυσικά προβληθεί στο Φεστιβάλ Βερολίνου, η νέα (28η!) ταινία του Φιλίπ Γκαρέλ είναι η πρώτη που διαγωνίζεται για Χρυσή Αρκτο στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα. Ο Γκαρέλ κι εδώ καταθέτει μία προσωπική ταινία - κάτι από την δική του ζωή υπάρχει στην καρδιά αυτής της ιστορίας. «Μία ιστορία για την σκληρότητα του έρωτα» γυρισμένη σε ασπρόμαυρο φιλμ.
«Never Rarely Sometimes Always» της Ελάιζα Χίτμαν | Η.Π.Α.
Πρόκειται για την τρίτη ταινία της σκηνοθέτιδας του ακόμα ελπιδοφόρου ανεξάρτητου αμερικανικού σινεμά (το «Beach Rats» είχε κερδίσει το Βραβείο Σκηνοθεσίας στο Sundance το 2017, ενώ το «It Felt Like Love» ήταν το ντεμπούτο της που την ξεχώρισε). Η ιστορία είναι ένα πορτρέτο δύο έφηβων κοριτσιών από το κέντρο της Αμερικής. Μιλά για οργή αλλά και την ανάγκη του οι γυναίκες να στηρίζουν η μία την άλλη. «Αυτή είναι μία από τις θεμελιώδεις επιλογές του φεστιβάλ και για εμάς η σύγχρονη φωνή του φεμινιστικού κινήματος στο σινεμά» είπε ο Τσατριάν.
«Rizi» (Days) του Τσάι Μινγκ-Λιανγκ | Ταϊβάν
Πέντε χρόνια μετά τα «Αδέσποτα Σκυλιά» που είχαν κάνει πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Βενετίας (κερδίζοντας το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής) ο Ταϊβανέζος σκηνοθέτης («I Don't Want to Sleep Alone», «The Wayward Cloud», «The Hole») επιστρέφει με την νέα ταινία του στο Διαγωνιστικό του Βερολίνου (έχει κερδίσει την Αργυρή Αρκτο το 2005 με το «The Wayward Cloud»). «Ο τίτλος είναι «απλός» αλλά η σκηνοθεσία φέρει την σήμα-κατατεθέν υπογραφή του» είπε ο Τσατριάν, περιγράφοντας την ταινία ως μία ιστορία «τραύματος και επούλωσης....»
«The Roads Not Taken» της Σάλι Πότερ | Ην. Βασίλειο
Η Σάλι Πότερ («The Party») επιστρέφει για τέταρτη φορά στο διαγωνιστικό του Βερολίνου με την νέα της ταινία και πρωταγωνιστές τους Χαβιέ Μπαρδέμ, Ελ Φάνινγκ, Σάλμα Χάγιεκ και Λόρα Λίνεϊ. Κάθε ταινία της κρύβει μία ιδιαίτερη πρόκληση. Εδώ μία απλή ιστορία σχέσης πατέρα-κόρης αποτυπώνεται μέσα από το διαφορετικό βλέμμα και τις διαφορετικές ερμηνείες και αντιλήψεις που έχουν οι δυο τους πάνω στις ζωές τους. Πόσες ζωές κρύβει ένας άντρας μέσα του; Πόσο επίμονη μπορεί να είναι μία κόρη που διεκδικεί τη σχέση της με τον πατέρα της;
«Schwesterlein» (My Little Sister) των Στεφανί Σουά και Βερονίκ Ρεϊμόν | Ελβετία
Αλλη μία ταινία για την οικογένεια. Η Νίνα Χος πρωταγωνιστεί ως η δίδυμη αδελφή του Λαρς Αϊντινγκερ σε μία ταινία για την τραυματική σχέση δύο αδλεφών στο σύγχρονο Βερολίνο. Η ταινία που εξετάζει την αυτοθυσία, παίζει επίσης με την αλήθεια και την πλάνη του θεάτρου, την πραγματικότητα και την τέχνη.
«Sheytan Yojud Nadarad» (There Is No Evil) του Μοχάμαντ Ρασουλόφ | Γερμανία, Τσεχία, Ιράν
Ο Ιρανός σκηνοθέτης που με το «Ενας Ακέραιος Ανθρωπος» είχε κερδίσει το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας στο τμήμα Ενα Κάποιο Βλέμμα του Φεστιβάλ Κανών του 2017, επιστρέφει με την νέα του ταινία και διαγωνίζεται αυτή τη φορά για τη Χρυσή Αρκτο. Ο Ρασουλόφ δεν μπορεί να ταξιδέψει εκτός Ιράν, ούτε να γυρίσει ταινίες ελεύθερος. Κι όμως. Εφτιαξε μια νέα ταινία σε 4 διαφορετικά locations, τα οποία είναι πραγματικά αλλά λειτουργούν κι ως σύμβολα για να περιγράψουν την κριτική που κάνει στο Ιράν. Τέσσερις χαρακτήρες στο σύγχρονο Ιράν. Τέσσερις ζωές που τους ενώνει μία κοινή μοίρα: έχουν καταδικαστεί σε θάνατο. «Είναι η πρώτη φορά που ο Ραουσόλφ δεν πηγαίνει με νέα ταινία στις Κάννες. Είμαστε ιδιαίτερα ευτυχείς που επέλεξε την Berlinale φέτος» είπε ο Τσατριάν. «Επίσης ελπίζουμε ότι η κυβέρνηση του Ιράν θα του επιτρέψει να έρθει στο Φεστιβάλ...»
«Siberia» του Εϊμπελ Φεράρα | Ιταλία, Γερμανία, Μεξικό**
Mετά τα «Παζολίνι» και «Tommaso» o Φεράρα ξανασυνεργάζεται με τον Γουίλεμ Νταφό και έρχεται στο Βερολίνο με το νέο του πρότζεκτ. Πρόκειται για μία ταινία εσωτερικής αναζήτησης κι αλήθειας με τον κεντρικό ήρωα να αντιμετωπίζει τους δαίμονές του. Ο Φεράρα πρωτοήρθε στη Berlinale to 1995 με το «Addiction».
«Todos Οs Μortos» (All the Dead Ones) των Καετάνο Γκοτάρντο και Μάρκο Ντούτρα | Βραζιλία, Γαλλία
Οι Βραζιλιάνοι σκηνοθέτες επιστρέφουν στην εποχή της σκλαβιάς τον 19ο αιώνα για να αφηγηθούν την ιστορία δύο οικογενειών. Είναι μία ταινία που προκαλεί την γραμμική κινηματογραφική αφήγηση και κάνει σαφείς αναφορές στο στιλ και την αισθητική του βραζιλιάνικου κινηματογράφου.
«Undine» του Κρίστιαν Πέτσολντ | Γερμανία, Γαλλία
Ο αγαπημένος μας (κι αγαπημένος της Berlinale) Γερμανός σκηνοθέτης («Transit», «Το Τραγούδι του Φοίνικα», «Barbara») επιστρέφει για 4η φορά στο διαγωνιστικό τμήμα του Βερολίνου. Αυτή τη φορά η ταινία του δεν είναι απλά μία επιστροφή στην ιστορία της Γερμανίας, αλλά ειδκά στην πόλη του Βερολίνου. Ο Πέτσολντ είχε ανακοινώσει ότι θέλει να γυρίσε μία τριλογία βασισμένη σε γερμανικούς μύθους, τοποθετημένους όμως στη σύγχρονη εποχή. Η πρώτη ταινία αυτής της τριλογίας ανφέρεται στον μύθο μιας νύμφης των νερών που αποπλανεί άντρες σε μια σειρά από φολκορικές ιστορίες. Στην ταινία του η Ούντινε θα είναι η Πόλα Μπερ μια γυναίκα που δουλεύει ως ξεναγός στο Βερολίνο του σήμερα και η οποία όταν ο εραστής της την εγκαταλείψει για μια άλλη γυναίκα θα πρέπει εξ΄αιτίας μιας κατάρας να τον σκοτώσει και να επιστρέψει στα νερά απ΄όπου ήρθε.
«Volevo Nascondermi» (Hidden Away) του Τζόρτζιο Ντιρίτι | Ιταλία
Η 4η ταινία του ιταλού σκηνοθέτη, ο οποίος δεν είναι πολύ γνωστός έξω από τα σύνορα της χώρας του. Ολες του οι ταινίες ειναι γυρισμένες στην ιταλική επαρχία κι αυτή εδώ δεν αποτελεί εξαίρεση - ο Ντιρίτι θεωρείται ένας τελευταίος τροβαδούρος του ιταλικού φολκλόρ. Η ιστορία ενός ζωγράφου Aντόνιο Λιγκαμπούε, ο οποίος έμεινε γνωστός τόσο για την τέχνη του όσο και για την μοναχική του ύπαρξη. Αυτοδίδακτος, αγράμματος, άσχημος ήταν ένας επαναστάτης του ύφους και μία ιδιαίτερη περίπτωση ερημίτη.
απο το flix.gr
Το 70ό Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου ξεκινά σε δύο εβδομάδες, κάνοντας την επίσημη πρεμιέρα του στις 20 Φεβρουαρίου με το «My Salinger Year» του Φιλίπ Φαλαρντό.
Λίγα λεπτά πριν, στην επίσημη Συνέντευξη Τύπου του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου 2020, την οποία παρακολουθήσαμε ζωντανά από το Βερολίνο, η executive producer του φεστιβάλ, Μάριετ Ρίζενμπικ, και ο νέος Καλλιτεχνικός Διευθυντής της Berlinale, Κάρλο Τσατριάν, ανακοίνωσαν τους τελευταίους τίτλους του φετινού Διαγωνιστικούς Προγράμματος κι απάντησαν σε ερωτήσεις σε σχέση με τις επιλογές και το ύφος του Φεστιβαλ (καθώς είναι η πρώτη τους χρονιά στο τιμόνι της διοργάνωσης).
Το 70ο Διεθνές Φεστιβάλ του Βερολίνου θα πραγματοποιηθεί από τις 20 Φεβρουαρίου ως τη 1η Μαρτίου 2020.
Με τι κριτήριο έγινε η επιλογή; «Τα κριτήριά μας είναι καθαρά καλλιτεχνικά. Θεωρούμε το σινεμά τέχνη και οι τέχνες κρίνονται πρωτίστως από το δημιουργικό και καλλιτεχνικό τους υπόβαθρο. Ολα τα άλλα ακολουθούν. Αυτό που εμείς θέλουμε να τονίσουμε είναι ότι ο διάλογος που ανοίγει ένα φιλμ δεν τελειώνει με τους τίτλους τέλους. Μάς ενδιαφέρει να συνεχίζεται και μετά κι εμείς να δίνουμε χώρο κα χρόνο για αυτό. Ο κριτικός λόγος έχει μεγάλη σημασία για εμάς. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι χτίζουμε μία γέφυρα ανάμεσα στο κοινό και τις ταινίες, αλλά κι ανάμεσα στις κινηματογραφίες του κόσμου...»
Το 50% έπαιξε ρόλο στις επιλογές τους; «Παρόλο που η συζήτηση για το κατά πόσο οι γυναίκες δημιουργοί έχουν τις ίδιες ευκαιρίες είναι ακόμα ανοιχτή, εγώ πιστεύω ότι υπάρχουν πολύ περισσότεροι παράγοντες για ένα πρόγραμμα που πραγματικά αντιπροσωπεύει όλο τον κόσμο. Δεν βλέπω το σινεμά ως γυναικείο ή ανδρικό. Είναι πιο σύνθετο από αυτό...»
Υπάρχει μία θεματολογία που ενώνει τις ταινίες του Διαγωνιστικού; «Μάς ενδιαφέρει πολύ η σκοτεινή καρδιά της ανθρώπινης φύσης. Θα δείτε ότι οι ταινίες που επιλέξαμε, παρόλο που δεν αποκλείουν ένα φως αισιοδοξίας, έχουν να κάνουμε αυτό. Επίσης, μάς ενδιαφέρει η εξέλιξη του σινεμά - έχουμε πολλούς σκηνοθέτες που επιστρέφουν με νέες ταινίες, όπως πχ ο Εϊμπελ Φεράρα, ή η Σάλι Πότερ, καθώς το πώς εξελίχθηκαν οι ίδιοι φανερώνει και το πώς εξελίχθηκε το σινεμά μέσα στα χρόνα. Τέλος, επιλέξαμε αρκετές ταινίες που υπογράφουν δίδυμα - ή ακόμα περισσότεροι σκηνοθέτες- καθώς μάς ενδιαφέρει επίσης η πολυσυλλεκτικότητα της δημιουργίας...»
Πότε θα ανακοινωθεί η Κριτική Επιτροπή; «Δε θέλαμε να ανακοινώσουμε τα υπόλοιπα ονόματα που θα πλαισιώσουν τον Πρόεδρο Τζέρεμι Αϊρονς για να μην επισκιάσουμε την ανακοίνωση των ταινιών που διαγωνίζονται. Η Κριτική Επιτροπή είναι έτοιμη, αλλά θα ανακοινωθεί μέσα στην επόμενη εβδομάδα, ή τις επόμενες εβδομάδες...»
Τι βραβεία θα δώσει το καινούργιο διαγωνιστικό πρόγραμμα «Encounters»; «Θα δώσει μόνο τρία (Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας και Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής) και θα είναι πλακέτες, όχι Αρκούδες. Θεωρήσαμε ότι δεν μπορούν να φύγουν 2 ταινίες με Χρυσή Αρκτο...»
Οι 18 ταινίες του Διαγωνιστικού Τμήματος της 70ης Berlinale είναι:
«Berlin Alexanderplatz» του Μπουρχάν Κουρμπανί | Γερμανια/Ολλανδία
Ο δημιουργός του «Shahada» («Πίστη», 2010) επιστρέφει στο Διαγωνιστικό του Βερολίνου, προσφέροντας μία νέα ανάγνωση στο κλασικό έπος, εκσυγχρονίζοντας την ιστορία κι αλλάζοντας τον κεντρικό ήρωα, για να εξετάσει το Βερολίνο, σήμερα. Μία από τις πιο πολυαναμενόμενες γερμανικές παραγωγές της χρονιάς.
«DAU. Natasha» των Ιλια Κριτσανόφσκι και Γιακατερίνα Ορτέλ |Γερμανία, Ουκρανία, Η. Βασίλειο, Ρωσία
Ο σκηνοθέτης και η πρωταγωνίστρια του «Dau» (2019) ενώνουν δυνάμεις για ένα πολύ φιλόδοξο πρότζεκτ, που ακολουθεί την πρώτη ταινία. Μία τολμηρή ανάλυση και παρατήρηση της βίας που εντυπωσίασε πάρα πολύ τον Τσατριάν. «Είναι ένα τεράστιο έργο. Ανυπομονώ για τις αντιδράσεις σας όταν το δείτε...»
«Domangchin yeoja» (The Woman Who Ran) του Χονγκ Σανγκσού | Ν. Κορέα
Ο δημιουργός των βραβευμένων σε Κάννες («Ha Ha Ha») και Λοκάρνο («Right Now, Wrong Then») επιστρέφει στο Διαγωνιστικό Τμήμα του Βερολίνου τρία χρόνια μετά το «Bamui haebyun-eoseo honja» («On the Beach at Night Alone», 2017). Το νέο του πρότζεκτ παρόλη την αισθητική του απλότητα στο στιλ είναι ένα «γλυκό αίνιγμα» για τον θεατή. Ποια είναι η γυναίκα του τίτλου; Η πρωταγωνίστρια Κιμ Μινγί, είναι κι εδώ η μούσα του δημιουργού.
«Effacer L' Historique» (Delete History) των Μπενουά Ντελεπάν & Γκουστάβ Κερβέρν | Γαλλία, Βέλγιο
Το σκηνοθετικό δίδυμο των «Ετοιμος Για Ολα» και «Mamouth» επιστρέφει με ακόμα μία κομεντί με κοινωνικοπολιτικό σχόλιο. Τα κοινωνικά δίκτυα, τα social media, το Ιντερνετ και γενικώς οι νέες τεχνολογίες δημιουργούν προβλήματα σε τρεις γείτονες και φίλους. Μαζί, αποφασίζουν να κυρήξουν πόλεμο στις μεγάλες εταιρίες του διαδικτύου. Εναν πόλεμο που εξ αρχής είναι καταραμένος φυσικά να αποτύχει.
«El prófugo» (The Intruder) της Νατάλια Μέτα | Αργεντινή, Μεξικό
Η δεύτερη ταινία της αργεντινής σκηνοθέτιδας, με πρωταγωνίστρια την Ερικα Ρίβας. Η ιστορία ακολουθεί μία τραγουδίστρια που δουλεύει δανείζοντας τη φωνή της σε μεταγλωττίσεις. Μία ανατρεπτική ταινία είδους, ένα σύγχρονο νουάρ που εξετάζει όμως πολύ και το ρόλο της γυναίκας και τους περιορισμούς της στις σύγχρονες κοινωνίες.
«Favolacce» (Bad Tales) των Νταμιάνο και Φάμπιο Ντ' Ινοτσένζο | Ιταλία, Ελβετία
Μετά τα «Αδέλφια Εξ Αίματος» δυο χρόνια πριν, το σκηνοθετικό ντεμπούτο των δίδυμων αδελφών σκηνοθετών, οι Νταμιάνο και Φάμπιο Ντ' Ινοτσένζο επιστρέφουν στο Βερολίνο με την νέα τους ταινία. Ενα ακόμα πιο φιλόδοξο πρότζεκτ, ένα κινηματογραφικό μωσαϊκό χαρακτήρων που ο καλλιτεχνικός διευθυντής της Berlinale αποκάλεσε «ένα τοπίο από ερείπια - όμως δεν πρόκειται για κτίρια, όπως θα έδειχναν οι νεορεαλιστές του σινεμά. Τα ερείπια του 21ου αιώνα είναι οι άνθρωποι. Κάτι κατεστραμμένο υπάρχει στις οικογένειες του σήμερα...» Τα αδέλφια Ντ' Ινοτσένζο είναι οι νεότεροι δημιουργοί του διαγωνιστικού - μόλις 30 χρονών.
«First Cow» της Κέλι Ράιχαρντ | Η.Π.Α.
Η πρώτη ταινία της Ράιχαρντ προβλήθηκε στο Πανόραμα το 1994. Από τότε το Φεστιβάλ παρακολουθεί την καριέρα της σκηνοθέτιδας. Το «First Cow» έδιαδραματίζεται το 1820 στο Ορεγκον και ξετυλίγεται γύρω από τη φιλία ενός μάγειρα με έναν Kινέζο μετανάστη. Οι δυο τους θα φτάσουν σε μια απομακρυσμένη κοινότητα γουναράδων κυνηγώντας το αμερικανικό όνειρό τους, το οποίο όπως θα αποδειχθεί θα έχει τη γεύση από το γάλα μια αγελάδας. Με τη «συνεργασία» της θα αρχίσουν να ψήνουν μια σειρά από γευστικά κέικ τα οποία θα γίνουν ανάρπαστα στην κοινότητά τους.
«Irradiés» (Irradiated) του Ρίτι Παν | Γαλλία, Καμπότζη
Ο σκηνοθέτης από την Καμπότζη, ο οποίος ζει και εργάζεται στο Παρίσι, κάνει ταινίες για την καταστροφή της χώρας του από τον Εμφύλιο Πόλεμο («Graves without A Name», «Exile», «The Missing Picture»). Αυτό συμβαίνει και με αυτό εδώ το ντοκιμαντέρ, με τον σκηνοθέτη να προσπαθεί να επικοινωνήσει τις καταστροφικές συνέπειες του πολέμου. Το μόνο ντοκιμαντέρ του διαγωνιστικού.
«Le Sel Des Larmes (The Salt of Tears) του Φιλίπ Γκαρέλ | Γαλλία, Ελβετία
Μοιάζει απίθανο. Ενώ ταινίες του διάσημου γάλλου σκηνοθέτη έχουν φυσικά προβληθεί στο Φεστιβάλ Βερολίνου, η νέα (28η!) ταινία του Φιλίπ Γκαρέλ είναι η πρώτη που διαγωνίζεται για Χρυσή Αρκτο στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα. Ο Γκαρέλ κι εδώ καταθέτει μία προσωπική ταινία - κάτι από την δική του ζωή υπάρχει στην καρδιά αυτής της ιστορίας. «Μία ιστορία για την σκληρότητα του έρωτα» γυρισμένη σε ασπρόμαυρο φιλμ.
«Never Rarely Sometimes Always» της Ελάιζα Χίτμαν | Η.Π.Α.
Πρόκειται για την τρίτη ταινία της σκηνοθέτιδας του ακόμα ελπιδοφόρου ανεξάρτητου αμερικανικού σινεμά (το «Beach Rats» είχε κερδίσει το Βραβείο Σκηνοθεσίας στο Sundance το 2017, ενώ το «It Felt Like Love» ήταν το ντεμπούτο της που την ξεχώρισε). Η ιστορία είναι ένα πορτρέτο δύο έφηβων κοριτσιών από το κέντρο της Αμερικής. Μιλά για οργή αλλά και την ανάγκη του οι γυναίκες να στηρίζουν η μία την άλλη. «Αυτή είναι μία από τις θεμελιώδεις επιλογές του φεστιβάλ και για εμάς η σύγχρονη φωνή του φεμινιστικού κινήματος στο σινεμά» είπε ο Τσατριάν.
«Rizi» (Days) του Τσάι Μινγκ-Λιανγκ | Ταϊβάν
Πέντε χρόνια μετά τα «Αδέσποτα Σκυλιά» που είχαν κάνει πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Βενετίας (κερδίζοντας το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής) ο Ταϊβανέζος σκηνοθέτης («I Don't Want to Sleep Alone», «The Wayward Cloud», «The Hole») επιστρέφει με την νέα ταινία του στο Διαγωνιστικό του Βερολίνου (έχει κερδίσει την Αργυρή Αρκτο το 2005 με το «The Wayward Cloud»). «Ο τίτλος είναι «απλός» αλλά η σκηνοθεσία φέρει την σήμα-κατατεθέν υπογραφή του» είπε ο Τσατριάν, περιγράφοντας την ταινία ως μία ιστορία «τραύματος και επούλωσης....»
«The Roads Not Taken» της Σάλι Πότερ | Ην. Βασίλειο
Η Σάλι Πότερ («The Party») επιστρέφει για τέταρτη φορά στο διαγωνιστικό του Βερολίνου με την νέα της ταινία και πρωταγωνιστές τους Χαβιέ Μπαρδέμ, Ελ Φάνινγκ, Σάλμα Χάγιεκ και Λόρα Λίνεϊ. Κάθε ταινία της κρύβει μία ιδιαίτερη πρόκληση. Εδώ μία απλή ιστορία σχέσης πατέρα-κόρης αποτυπώνεται μέσα από το διαφορετικό βλέμμα και τις διαφορετικές ερμηνείες και αντιλήψεις που έχουν οι δυο τους πάνω στις ζωές τους. Πόσες ζωές κρύβει ένας άντρας μέσα του; Πόσο επίμονη μπορεί να είναι μία κόρη που διεκδικεί τη σχέση της με τον πατέρα της;
«Schwesterlein» (My Little Sister) των Στεφανί Σουά και Βερονίκ Ρεϊμόν | Ελβετία
Αλλη μία ταινία για την οικογένεια. Η Νίνα Χος πρωταγωνιστεί ως η δίδυμη αδελφή του Λαρς Αϊντινγκερ σε μία ταινία για την τραυματική σχέση δύο αδλεφών στο σύγχρονο Βερολίνο. Η ταινία που εξετάζει την αυτοθυσία, παίζει επίσης με την αλήθεια και την πλάνη του θεάτρου, την πραγματικότητα και την τέχνη.
«Sheytan Yojud Nadarad» (There Is No Evil) του Μοχάμαντ Ρασουλόφ | Γερμανία, Τσεχία, Ιράν
Ο Ιρανός σκηνοθέτης που με το «Ενας Ακέραιος Ανθρωπος» είχε κερδίσει το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας στο τμήμα Ενα Κάποιο Βλέμμα του Φεστιβάλ Κανών του 2017, επιστρέφει με την νέα του ταινία και διαγωνίζεται αυτή τη φορά για τη Χρυσή Αρκτο. Ο Ρασουλόφ δεν μπορεί να ταξιδέψει εκτός Ιράν, ούτε να γυρίσει ταινίες ελεύθερος. Κι όμως. Εφτιαξε μια νέα ταινία σε 4 διαφορετικά locations, τα οποία είναι πραγματικά αλλά λειτουργούν κι ως σύμβολα για να περιγράψουν την κριτική που κάνει στο Ιράν. Τέσσερις χαρακτήρες στο σύγχρονο Ιράν. Τέσσερις ζωές που τους ενώνει μία κοινή μοίρα: έχουν καταδικαστεί σε θάνατο. «Είναι η πρώτη φορά που ο Ραουσόλφ δεν πηγαίνει με νέα ταινία στις Κάννες. Είμαστε ιδιαίτερα ευτυχείς που επέλεξε την Berlinale φέτος» είπε ο Τσατριάν. «Επίσης ελπίζουμε ότι η κυβέρνηση του Ιράν θα του επιτρέψει να έρθει στο Φεστιβάλ...»
«Siberia» του Εϊμπελ Φεράρα | Ιταλία, Γερμανία, Μεξικό**
Mετά τα «Παζολίνι» και «Tommaso» o Φεράρα ξανασυνεργάζεται με τον Γουίλεμ Νταφό και έρχεται στο Βερολίνο με το νέο του πρότζεκτ. Πρόκειται για μία ταινία εσωτερικής αναζήτησης κι αλήθειας με τον κεντρικό ήρωα να αντιμετωπίζει τους δαίμονές του. Ο Φεράρα πρωτοήρθε στη Berlinale to 1995 με το «Addiction».
«Todos Οs Μortos» (All the Dead Ones) των Καετάνο Γκοτάρντο και Μάρκο Ντούτρα | Βραζιλία, Γαλλία
Οι Βραζιλιάνοι σκηνοθέτες επιστρέφουν στην εποχή της σκλαβιάς τον 19ο αιώνα για να αφηγηθούν την ιστορία δύο οικογενειών. Είναι μία ταινία που προκαλεί την γραμμική κινηματογραφική αφήγηση και κάνει σαφείς αναφορές στο στιλ και την αισθητική του βραζιλιάνικου κινηματογράφου.
«Undine» του Κρίστιαν Πέτσολντ | Γερμανία, Γαλλία
Ο αγαπημένος μας (κι αγαπημένος της Berlinale) Γερμανός σκηνοθέτης («Transit», «Το Τραγούδι του Φοίνικα», «Barbara») επιστρέφει για 4η φορά στο διαγωνιστικό τμήμα του Βερολίνου. Αυτή τη φορά η ταινία του δεν είναι απλά μία επιστροφή στην ιστορία της Γερμανίας, αλλά ειδκά στην πόλη του Βερολίνου. Ο Πέτσολντ είχε ανακοινώσει ότι θέλει να γυρίσε μία τριλογία βασισμένη σε γερμανικούς μύθους, τοποθετημένους όμως στη σύγχρονη εποχή. Η πρώτη ταινία αυτής της τριλογίας ανφέρεται στον μύθο μιας νύμφης των νερών που αποπλανεί άντρες σε μια σειρά από φολκορικές ιστορίες. Στην ταινία του η Ούντινε θα είναι η Πόλα Μπερ μια γυναίκα που δουλεύει ως ξεναγός στο Βερολίνο του σήμερα και η οποία όταν ο εραστής της την εγκαταλείψει για μια άλλη γυναίκα θα πρέπει εξ΄αιτίας μιας κατάρας να τον σκοτώσει και να επιστρέψει στα νερά απ΄όπου ήρθε.
«Volevo Nascondermi» (Hidden Away) του Τζόρτζιο Ντιρίτι | Ιταλία
Η 4η ταινία του ιταλού σκηνοθέτη, ο οποίος δεν είναι πολύ γνωστός έξω από τα σύνορα της χώρας του. Ολες του οι ταινίες ειναι γυρισμένες στην ιταλική επαρχία κι αυτή εδώ δεν αποτελεί εξαίρεση - ο Ντιρίτι θεωρείται ένας τελευταίος τροβαδούρος του ιταλικού φολκλόρ. Η ιστορία ενός ζωγράφου Aντόνιο Λιγκαμπούε, ο οποίος έμεινε γνωστός τόσο για την τέχνη του όσο και για την μοναχική του ύπαρξη. Αυτοδίδακτος, αγράμματος, άσχημος ήταν ένας επαναστάτης του ύφους και μία ιδιαίτερη περίπτωση ερημίτη.
απο το flix.gr
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου
Το ialmopia.gr επιτρέπει στον χρήστη να αναρτά τα σχόλια και τις απόψεις του σε επίκαιρα θέματα/συζητήσεις. Τα σχόλια και οι απόψεις αυτές εκφράζουν αποκλειστικά τις προσωπικές θέσεις του εκάστοτε χρήστη και δεν υιοθετούνται από το ialmopia.gr. Σε κάθε περίπτωση, ο χρήστης οφείλει να εκφράζεται με τρόπο ώστε να μην παραβιάζει τους ελληνικούς νόμους. Σε αντίθετη περίπτωση, το ialmopia.gr διατηρεί το δικαίωμα να αποκλείει το χρήστη από την εν λόγω υπηρεσία.
Με εκτίμηση, Η συντακτική ομάδα του ialmopia.gr