Δευτέρα 4 Ιουνίου 2018

Αναδρομές: Η Άλωση της Αθήνας από τους Οθωμανούς Τούρκους

Η Άλωση της Πόλης από τους Οθωμανούς Τούρκους (29 Μαΐου 1453), βρήκε την Αθήνα υπό την κυριαρχία των Φράγκων και φόρου υποτελή στον Σουλτάνο. Η άλλοτε κραταιά πόλη ήταν πρωτεύουσα του Δουκάτου των Αθηνών, με επικεφαλής των νεαρό Φλωρεντίνο Φράγκο Ατζαγιώλη (Francesco Acciaiuoli), τον οποίο επιτρόπευε η φιλόδοξη μητέρα του Κιάρα Τζώρτζη (Chiara Zorzi).

Η Τζώρτζη με σουλτανική έγκριση σφετερίστηκε την εξουσία έως το 1455, οπότε ο Μωάμεθ Β' διέταξε την απομάκρυνσή της από την Αθήνα μαζί με τον βενετσιάνο σύζυγό της Βαρθολομαίο Κονταρίνη (Bartolomeo Contarini). Ο Φράγκος επανήλθε στην εξουσία, φυλάκισε τη μητέρα του στα Μέγαρα και αργότερα τη φόνευσε.

Η αποτρόπαια πράξη του έδωσε το πρόσχημα στον Μωάμεθ να καταλύσει το Δουκάτο των Αθηνών, που περιλάμβανε χοντρικά τη σημερινή Αττική. Ο Τουραχάνογλου Ομέρ Μπέης με διαταγή του Πορθητή κινήθηκε εναντίον της Αθήνας και στις 4 Ιουνίου του 1456 την κατέλαβε, εκτός από την Ακρόπολη, την οποία υπεράσπισε απεγνωσμένα ο νεαρός Ατζαγιώλης. Όμως, τον Ιούλιο του 1458 αναγκάστηκε να παραδοθεί και να καταφύγει στη Θήβα.

Οι κάτοικοι της Αθήνας, που είχαν δεινοπαθήσει επί δύο αιώνες από την πολιτική, οικονομική και θρησκευτική καταπίεση των Φράγκων, δέχθηκαν με ανακούφιση στην αρχή τον νέο δυνάστη, που υποσχόταν παροχή πολιτικών και εκκλησιαστικών προνομίων στον ελληνορθόδοξο πληθυσμό της πόλης.

Τον Αύγουστο του 1458, επιστρέφοντας από την Πελοπόννησο, ο Μωάμεθ επισκέφθηκε για τέσσερις μέρες την Αθήνα. Αρχικά παρέλαβε τα κλειδιά της πόλης από τον ηγούμενο της Μονής Καισαριανής και στη συνέχεια ο αρχαιολάτρης σουλτάνος, σύμφωνα με τον ιστορικό Κριτόβουλο, ανέβηκε στην Ακρόπολη, όπου θαύμασε τα αρχαία μνημεία και έδωσε εντολή να γίνει τζαμί.

Ο Μωάμεθ, επηρεασμένος από το παλαιό μεγαλείο της Αθήνας, φέρθηκε με ευμένεια προς τους κατοίκους της, τους παραχώρησε πολλά προνόμια κι έκανε δεκτά πολλά αιτήματά τους. Ένα από τα πρώτα μέτρα που έλαβε η οθωμανική διοίκηση ήταν η απομάκρυνση του λατίνου αρχιεπισκόπου Νικολάου Πρόθυμου και η προοδευτική εκδίωξη των φράγκικων οικογενειών της Αθήνας.

Με την άλωση της Ακρόπολης τον Ιούλιο του 1458, η Αθήνα πέρασε στη σκοτεινή εποχή της Τουρκοκρατίας. Απελευθερώθηκε στις 31 Μαΐου του 1833 και στις 18 Σεπτεμβρίου του 1834 ανακηρύχτηκε πρωτεύουσα της ελεύθερης Ελλάδας.
 


απο το sansimera.gr

Οι γυμναστικές επιδείξεις - του Τρύφων Ούρδας

Στην τελευταία τάξη του Δημοτικού, όλα πήγαιναν καλά! Δηλαδή τι καλά αφού στα διαγωνίσματα των απολυτηρίων εξετάσεων, σχεδόν όλη η τάξη τα πήγε «χάλια». Στην αριθμητική δεν λύσαμε το πρόβλημα με την απλή μέθοδο των τριών, στη φυσική ιστορία μπερδέψαμε τις χώρες που βγαίνει το κακάο και σε εκείνη τη γεωγραφία, άντε να θυμηθείς τα ποτάμια και τα βουνά του Νομού Λακωνίας!

Δεν βαριέσαι όμως! Σιγά μην το βάλουμε μαράζι… Ο δάσκαλος, ο κύριος Γιάννης ο Νικάκης μας είπε, πως αν πάμε καλά στις «γυμναστικές επιδείξεις», που θα γίνουν το απόγευμα του Σαββάτου, όλους τα μας δώσει απολυτήριο για να δώσουμε εξετάσεις στο Γυμνάσιο.Έτσι μέσα στη χαρά και την ευτυχία, επειδή θα τελειώναμε το Δημοτικό, το Σάββατο μαζευτήκαμε όλοι στην αυλή του Σχολείου. Δύο-δύο οι τάξεις θα παρουσίαζαν κάτι το δικό τους, το ξεχωριστό. Εν τω μεταξύ πιο μπροστά οι δύο σχολικοί σύμβουλοι, ο Γεώργιος ο Βαμβακίδης και ο Νικόλαος ο Καμπαδάκης, έφεραν καρέκλες από τα διπλανά καφενεία, ενώ εμείς βγάλαμε έξω από τις αίθουσες θρανία για να καθίσει ο κόσμος που θα μας έβλεπε.

Σε λίγο άρχισαν να καταφθάνουν οι χωριανοί. Μαζί και οι επίσημοι με τον πρόεδρο της Κοινότητας, τον κύριο Τάσο Φουρνατζή και τον παπα- Στέλιο. Τον Πρόεδρο συνόδευαν κάποιοι από τους συμβούλους του και τον παπά οι ψάλτες του, ο μπαρμπα-Θωμάς ο Τόκος και ο κυρ Νικόλας ο Γκιώσης. Όλοι τους πήραν θέση και κάθισαν κάτω από τις καταπράσινες φλαμουριές, που ήταν μπροστά στο σχολείο και έριχναν τον ίσκιο τους στο ηλιόλουστο απόγευμα. Η φύση γύρω ήταν χαρά Θεού και το γέλιο περίσσευε στα χείλη όλων όσων βρίσκονταν στην εκδήλωση.Με το καμπανάκι που χτύπησε ένας από τους συμμαθητές μας, ήδη εμείς συνταχθήκαμε στις γραμμές μας, μπροστά από τις τσιμεντένιες σκάλες στην είσοδο του Σχολείου. Μετά τις παρουσίες και την προσευχή άρχισαν τα νούμερα.

Πρώτα μέσα σε δυνατά χειροκροτήματα, βγήκε το νηπιαγωγείο. Η δασκάλα τους, η κυρία Ευγενία, έντυσε τους μαθητές της, μάλλον κλωσσόπουλα γιατί είχαν στην πλάτη τους μικρά φτερά από χαρτόνια και στο κεφάλι τους ένα κόκκινο λειράκι. Με τις άσπρες φουφούλες που φορούσαν και έπαιζαν «το μαντηλάκι», λέγοντας συγχρόνως με τη δασκάλα τους το ομώνυμο τραγούδι, σου ερχότανε ένα-ένα όλα να τα σφίξεις στην αγκαλιά σου και να τα φιλήσεις! Τα προσωπάκια τους ήταν τόσο χαρούμενα και γελαστά, που πραγματικά έλαμπαν στον απογευματινό ήλιο. Τελικά μετά και από άλλα παιχνίδια που έπαιξαν, αποχώρησαν από την «πίστα», πάλι μέσα στα χειροκροτήματα και τα μπράβο των χωριανών μας, των γονιών και των παππούδων τους.Η πρώτη και η δευτέρα τάξη διάλεξαν να παίξουν το «μήλο» και το «σχοινάκι». Χωρίστηκαν σε ομάδες και άρχισαν το παιχνίδι τους. Θα κέρδιζε η ομάδα που θα έπαιρνε περισσότερα «μήλα» και εκείνη που θα παρέμεινε περισσότερο χρόνο μέσα στο σχοινάκι, πηδώντας ενώ αυτό θα γύριζε, χωρίς να αγγίξει τα σώματα τους.

Πραγματικά ήταν ένα μεγαλείο! Κάποια από τα κορίτσια αλλά και από τα αγόρια, «έπιαναν» με τόση τέχνη και χάρη τα μήλα και απέφευγαν τόσο όμορφα να τους αγγίξει το σχοινί, που νόμιζες ότι πιο μπροστά έκαναν προπόνηση πάνω σε αυτά. Γι αυτό και ο ενθουσιασμός του κόσμου με τα παιδιά ήταν τόσο μεγάλος, που κάποιοι και κάποιες από τους θεατές χωριανούς μας, ίσως αναπολώντας και αυτοί τα παιδικά τους χρόνια, στο τέλος θέλησαν να μπουν και οι ίδιοι μέσα στο παιχνίδι και να πάρουν μέρος στο σχοινάκι. Έλα όμως που οι «άπληστοι» και οι «ταλαίπωροι» μετά από τόσα χρόνια, έπαψαν να είναι «παιδιά» και το σώμα δεν ακολουθούσε τις επιθυμίες της ψυχής τους!

Η τρίτη και η τετάρτη τάξη, είπαν να ασχοληθούν με τις «τσουβαλοδρομίες» και τις «αυγοδρομίες». Και επειδή το Σχολείο δεν διέθετε τσουβάλια, αυγά και κουτάλια, ο καθένας από τους μαθητές «υποχρεώθηκε» να τα φέρει από το σπίτι του. Μάλιστα σε ό,τι αφορά τα αυγά, πήραν εντολή να τα φέρουν πολύ καλά βρασμένα, γιατί έτσι και έπεφταν κάτω κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, ήταν ανέφικτο να τα μαζέψεις.Έτσι λοιπόν κάτω από τον ζεστό ακόμα ήλιο, άρχισαν και αυτά τα παιχνίδια. Όλοι όσοι τα έπαιζαν, έπρεπε να είχαν τεράστια αντοχή και ιδιαίτερα αυτοσυγκέντρωση και ισορροπία. Γιατί όπως και να το κάνουμε δεν είναι εύκολο να πηδάς και να τρέχεις μέσα σε τσουβάλια για να φτάσεις πρώτος στο τέρμα. Ούτε να τρέχεις με ένα κουτάλι στο στόμα, που έχει απάνω του ένα αυγό, προσέχοντας αυτό να μη σου πέσει και φυσικά να μην πέσεις ο ίδιος! Ωστόσο όμως και εδώ, παρά τους δύσκολους κανόνες του παιχνιδιού, οι συμμαθητές μου τα πήγαν περίφημα. Εξαίρεση βέβαια είχαμε σε μια περίπτωση, που του ενός το τσουβάλι σχίστηκε, μπερδεύτηκε στα πόδια του και τον έριξε κάτω και ενός άλλου που ξέχασε να βράσει το αυγό του με αποτέλεσμα όταν του έπεσε δεν μπόρεσε να το ξαναμαζέψει. Κατά τα άλλα και εδώ ο κόσμος με πολλά «ζήτω», επευφήμησε τους πρωταγωνιστές και έδωσε συγχαρητήρια στους δασκάλους για το θέαμα.Και φτάνουμε στην Πέμπτη και την έκτη. Κάπου εδώ ήμουνα και εγώ! Σαν μεγαλύτεροι μαθητές του Σχολείου, ο δάσκαλος μας είπε, ότι θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί σε αυτά που θα κάναμε. Θα έπρεπε να ήμασταν άψογοι, τόσο στα παιγνίδια όσο και στη γυμναστική και τους αγώνες στίβου που θα ακολουθούσαν.

Επίσης για να εντυπωσιάσουμε το κοινό, έπρεπε όλοι να έχουμε την ίδια εμφάνιση. Μαύρο κοντό παντελονάκι, άσπρο πουκάμισο και ιδίως γαλάζια πάνινα παπούτσια. Ευτυχώς λίγο-πολύ, όλοι αυτά τα βρήκε η μάνα μας στο παζάρι της Αριδαίας και τα αγοράσαμε. Για τα παπούτσια δεν το συζητάμε! Όλοι είχαμε την ίδια μάρκα, φίρμα όπως θέλετε πέστε το. Παπούτσια «Ελβιέλα-Αλυσίδα»! Βέβαια..! Ήταν τα πιο διαφημισμένα εκείνη την εποχή…Πρώτο από τα παιχνίδια μας ήταν τα «σκλαβάκια». Το παιχνίδι απαιτούσε ετοιμότητα, παρατηρητικότητα και προπάντων γρήγορα πόδια για να μπορέσεις να «σκλαβώσεις», όσο το δυνατόν περισσότερα άτομα της αντίπαλης ομάδας. Παρατηρητής εφαρμογής όλων των κανόνων του παιχνιδιού, ποιος άλλος από τον δάσκαλο, ο οποίος με σοβαρό ύφος και με ένα μειδίαμα όταν έβλεπε προς τον κόσμο, έδινε συμβουλές για να παίξουμε καλύτερα και έτσι όλοι να απολαύσουν το θέαμα που ήρθαν να δουν με τον καλύτερο τρόπο. Τελικά οι νικητές ζητωκραύγασαν τη νίκη τους, πέταξαν από την χαρά τους και χειροκροτήθηκαν παρατεταμένα από τους θεατές χωριανούς μας.Το δεύτερο ήταν το «τράβηγμα του σχοινιού». Αυτό χρειαζόταν τα παιδιά της κάθε ομάδας να έχουν δύναμη! Γρήγορα ένα από αυτά έφερε μια τριχιά, από αυτές που έδεναν τα ζώα τους στο παχνί και οι δυο ομάδες που χωριστήκαμε, πιάσαμε τις άκρες της. Με το σύνθημα, όλοι με δύναμη ξεκινήσαμε να τραβάμε η μια ομάδα την άλλη με στόχο η κάθε μια να την φέρει στην πλευρά της.Εδώ δεν είναι δυνατόν να θυμηθεί κανείς μετά από τόσα χρόνια ποιος νίκησε! Θυμάμαι όμως την «πλάκα» που μας έκανε η αντίπαλη ομάδα, όταν στην αρχή δεν κράτησε «κόντρα» το σχοινί και εμείς τραβώντας το, πέσαμε όλοι μαζί στο έδαφος σαν τα στάχυα που τα θερίζει ο θεριστής. Για το αστείο, σίγουρα έβαλε το χέρι του και ο δάσκαλος!

Στη συνέχεια ακολούθησε η «σουηδική γυμναστική». Το κομμάτι αυτό των εκδηλώσεων για να είχε καλά αποτελέσματα, το «δουλεύαμε» από πολύ καιρό πριν. Καταβάλλαμε μεγάλες προσπάθειες και πολύ κόπο. Γίνονταν πρόβες πρωί και απόγευμα. Αξιοθαύμαστη η υπομονή μας τότε αλλά και των δασκάλων, που στα αληθινά αγαπούσαν τα παιδιά και αγωνιούσαν μαζί τους αν το θέαμα που θα παρουσίαζαν θα ήταν καλό ή κακό!

Τα παραγγέλματα έδινε προσωπικά ο δάσκαλος με στρατιωτική χροιά:

-Πρόταση των χειρών, ανατάσεις, ημιανατάσεις, διατάσεις-εκτάσεις, στροφή κεφαλής δεξιά-αριστερά, επί τόπου αναπηδήσεις, πρηνηδόν…

Και όταν σε κάποια στιγμή σταμάτησαν τα παραγγέλματα του δασκάλου, εμείς συνεχίσαμε να εκτελούμε καινούργιες ασκήσεις, τραγουδώντας και χορεύοντας με εκείνο το γνωστό θαλασσινό τραγούδι του Δροσίνη:

«Γλυκά φυσά ο μπάτης η θάλασσα δροσίζεται, στα γαλανά νερά της ο ήλιος καθρεφτίζεται…»

Όλα μέσα στα συνεχή επιφωνήματα θαυμασμού των χωριανών μας, που μας παρακολουθούσαν και τους άρεσε το θέαμα και εμείς ήμασταν ικανοποιημένοι για την επιβράβευση των κόπων μας στις προετοιμασίες!Στα αγωνίσματα μετά τη γυμναστική, τον λόγο πήραν η «σκυταλοδρομία» και τα «εκατό» μέτρα. Αν και δεν υπήρχε αρκετός χώρος να πραγματοποιηθούν τα αγωνίσματα στην ιδανική τους μορφή, «εν τούτοις» αυτά έγιναν τέλεια και μάλιστα με καλούς χρόνους. Τα πάνινα παπούτσια «ελβιέλα-αλυσίδα», έβαλαν «φτερά» στα πόδια μας και μας έκαναν στο τρέξιμο να πετάμε! Ευτυχώς που στο τέρμα της διαδρομής, υπήρχαν γειτονικά με το Σχολείο σπίτια και έτσι οι τοίχοι τους γίνονταν φυσικό εμπόδιο για να σταματήσουμε. Διαφορετικά… ακόμα θα τρέχαμε που λέει ο λόγος!

Ωστόσο αγαπημένο μας άθλημα, μάλιστα όλο το χρόνο, ήταν το «άλμα εις μήκος». Το αγώνισμα αυτό το είχαμε και σαν παιγνίδι κάθε μέρα στην αυλή του Σχολείου. Εκείνο το «σκάμμα» που υπήρχε μόνιμα στη μια πλευρά της, ήταν συνεχής πρόκληση για μας να οργανώνουμε το πρωί και το απόγευμα, «τρικούβερτους» αγώνες, κυρίως για επίδειξη ικανοτήτων στο «ωραίο φύλο», τις συμμαθήτριές μας! Επομένως το γνωρίζαμε καλά και είχαμε μεγάλη πείρα στην εκτέλεσή του.Σήμερα ο δάσκαλος, κρατώντας στο χέρι του χαρτί και μολύβι, μας έβαλε στη σειρά για να κάνουμε πιο επίσημα τα άλματα μέσα σε αυτό. Ύστερα πήρε θέση δίπλα του και έβλεπε αν αυτά ήταν έγκυρα, άκυρα, ανάλογα αν πατούσαμε σωστά ή όχι τη «γραμμή εκτίναξης». Παράλληλα πάνω στο χαρτί, σημείωνε και το μήκος του άλματος, έχοντας σαν βοηθό του την κυρία Νίκη, μια δασκάλα από τις μικρότερες τάξεις.

Ειλικρινά εδώ ο συναγωνισμός ήταν μεγάλος! Νομίζαμε ότι παίρναμε μέρος σε Ολυμπιακούς αγώνες. Ο καθένας μας ζητούσε οπωσδήποτε να νικήσει, μια και αυτό ήταν ένα ατομικό άθλημα. Ήθελε να είναι πρώτος για να φανεί η υπεροχή του «έναντι των άλλων», που αυτοί δεν ήταν άλλοι από τους συγχωριανούς του, τους φίλους, τους συμμαθητές του. Και βέβαια αυτό, όχι με την έννοια της ζήλειας, ή μιας κακώς νοούμενης υπερηφάνειας ή μιας κακίας. Όχι! Όλα αυτά τότε ήταν άγνωστα σε μας. Οι αγώνες γίνονταν καθαρά μέσα στα πλαίσια της «ευγενούς άμιλλας», η οποία δυστυχώς δεν υπάρχει στις μέρες μας, ακόμα και σε μαθητικούς αγώνες! Τα ίδια περίπου έγιναν και με το «άλμα εις ύψος», με το σχοινί που τεντώθηκε μπροστά από το σκάμμα. Μόνο που εδώ «έπεφτε» πολύ αλλά καλοπροαίρετο γέλιο από τους θεατές, κάθε φορά που κάποιος από μας τους αθλητές, μη μπορώντας να περάσει πάνω από το σχοινί, περνούσε από κάτω του και εκνευριζόταν. Ο δάσκαλος όμως που τον έβλεπε έτσι, μάλιστα πολλές φορές και να «βουρκώνει», όλο καλοσύνη τον χτυπούσε στον ώμο και του έλεγε την «επόμενη φορά…»

Όταν τελείωσαν όλα τα αγωνίσματα, ανακοινώθηκαν οι νικήτριες ομάδες και τα ονόματα των νικητών στα ατομικά αθλήματα, πάλι μέσα στα χειροκροτήματα των χωριανών μας. Όλοι τους είχαν ένα παιδί, ένα εγγόνι, ή ένα γειτονάκι που το αγαπούσαν για να το χειροκροτήσουν! Αναμνηστικά διπλώματα δεν δόθηκαν. Ο καθένας όμως που πήρε μέρος στις γυμναστικές επιδείξεις, κράτησε τις αναμνήσεις του γι αυτές, μέσα στην ψυχή του! Και αυτό ήταν το κέρδος του. Να μην τις ξεχάσει ποτέ και κάθε τέτοια εποχή να τις αναπολεί μαζί με άλλα παρόμοια γεγονότα των σχολικών του χρόνων, που δεν μπόρεσε ο «καιρός» να τα ξεθωριάσει..!

Λίγο πριν το τέλος των εκδηλώσεων, παίχτηκαν ακόμα και δυο μικρά ξεκαρδιστικά «σκετσάκια», από μια συμμαθήτριά μας τη Δήμητρα και ένα συμμαθητή μας το Λευτέρη. Καί τα δυο παιδιά στο «μονόπρακτο» που έκαναν, ήταν τόσο «φυσικοί» στην παρουσίαση και τόσο πολύ μπήκαν στο «πετσί» του ρόλου τους, που θα έλεγε κανείς ότι σπούδαζαν θέατρο.

Το πρώτο είχε θέμα, μια φαντασμένη νοικοκυρά, τη κυρά-Κουσκούσο, που έβαλε τηλέφωνο στο σπίτι της και μιλούσε με αυτό ώρες ολόκληρες, με μια άλλη φίλη της που… δεν είχε τηλέφωνο! Επίσης με τηλεφωνήματα που έκανε η ίδια και μίλαγε με Βασιλιάδες, Πρωθυπουργούς και βουλευτές, δίνοντας σε αυτούς συνταγές, πώς να «μαγειρεύουν» κιμάδες, τουρλού φαγητά και να κάνουν υπέροχες σαλάτες. Όλο υπονοούμενα τα λόγια της για τους πολιτικούς, πραγματικά δεν υπήρχε περίπτωση να μην «σκάσει» κανείς από τα γέλια. Το χωριό φάνηκε να διασκεδάζει τόσο πολύ μαζί της, που στο τέλος όλοι πέρασαν να δώσουν στην ίδια και στη δασκάλα της συγχαρητήρια!

Το δεύτερο με τον Λευτέρη, είχε να κάνει με ένα τραγούδι που μίλαγε για ένα «ψύλλο» και τον οποίο έπιασε η Αστυνομία γιατί ο άμοιρος δεν είχε «τα χαρτιά του»! Έτσι τον δίκασαν και πήγαν να τον βάλουν στη φυλακή. Έλα όμως που αυτός, τόσο «μεγάλος» που ήταν, δεν χωρούσε μέσα σε αυτή! Γι αυτό και τον «έκοψαν» κομματάκια προκειμένου να χωρέσει. Όταν όμως αυτός πάλι δεν χωρούσε μέσα στα «κάγκελα», τότε αναγκάστηκαν να τον βγάλουν έξω από την πόλη και να τον πετάξουν. Εκεί το πτώμα του βρώμησε και εξ αιτίας αυτής της μυρωδιάς του, οι άνθρωποι εγκατέλειψαν την πόλη..! Το απόγευμα προχώρησε και οι εκδηλώσεις με τις γυμναστικές επιδείξεις στην αυλή του Σχολείου μας, μετά και από τους χορούς και τον Εθνικό Ύμνο, πήγαιναν προς το τέλος . Ο ήλιος κατέβηκε αρκετά στον ορίζοντα, σχεδόν δεν τον βλέπαμε, καλυπτόμενος πίσω από το κτήριο. Οι χωριανοί μας, με το κέρασμα του «λουκουμιού» στα χέρια, άρχισαν σιγά-σιγά να σηκώνονται από τις θέσεις και να ετοιμάζονται για το σπίτι τους. Φεύγοντας, όλοι τους είχαν να πουν ένα καλό λόγο για μας τους «πρωταγωνιστές». Γι αυτό και όλοι τους έσφιξαν τα χέρια μας και μας ευχήθηκαν υγεία και πρόοδο στις σπουδές μας…

Εκεί, στη «Δωροθέα των αναμνήσεων», μέσα στην αυλή του Δημοτικού Σχολείου, κάποια μέρα των γυμναστικών επιδείξεων..!

29-5-2018

ΤΡΥΦΩΝ ΟΥΡΔΑΣ

Ηχηρό μήνυμα Παυλόπουλου στην Τουρκία: Δεν υπάρχουν «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο

Ηχηρό μήνυμα προς την Τουρκία έστειλε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος κατά τη σημερινή ομιλία του στο υπ. Άμυνας, τονίζοντας ότι οι Συνθήκες της Λωζάνης του 1923 και των Παρισίων του 1947 καθορίζουν, επακριβώς και χωρίς κανένα ερμηνευτικό πρόβλημα, τα σύνορα, το έδαφος και την επ’ αυτών κυριαρχία της Ελλάδας, δίχως ν’ αφήνουν ίχνος «γκρίζας ζώνης» ιδίως στη θάλασσα.

«Οι περιοχές που περιλαμβάνονται στο «Δίκτυο NATURA 2000», ασχέτως της έκτασης που καταλαμβάνουν ή του αν είναι κατοικήσιμες ή όχι, βρίσκονται εντός των συνόρων της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης», αυτό είναι το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Πρ. Παυλόπουλος, στην ομιλία του στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, με θέμα, «Τα σύνορα και το έδαφος της Ελλάδας ως σύνορα και έδαφος της Ε.Ε. Η 'προστιθέμενη θεσμική αξία' του 'Δικτύου NATURA 2000'».

«Αποτελεί κοινό τόπο», υπογράμμισε στην εισαγωγή της ομιλίας του, «στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής και της Διεθνούς Έννομης Τάξης, το γεγονός ότι πρωτίστως οι Συνθήκες της Λωζάνης του 1923 και των Παρισίων του 1947 καθορίζουν, επακριβώς και χωρίς κανένα ερμηνευτικό πρόβλημα, τα σύνορα, το έδαφος και την επ' αυτών κυριαρχία της Ελλάδας, δίχως ν' αφήνουν ίχνος 'γκρίζας ζώνης' ιδίως στη θάλασσα, και δίχως να υπόκεινται, από την φύση τους, σε αναθεώρηση ή επικαιροποίηση. Γι' αυτό και το μόνο 'ανοιχτό' ζήτημα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας είναι η οριοθέτηση της νησιωτικής υφαλοκρηπίδας».



«Τα σύνορα και το έδαφος της Ελλάδας, υπό τ' ανωτέρω δεδομένα, είναι σύνορα και έδαφος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κατά κύριο λόγο σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 4 παρ. 2 και 3 και 21 παρ. 2 περ. α) και γ) της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΕΕ), των άρθρων 67 παρ. 2 και 77 παρ. 2 περ. δ) και παρ. 4 της Συνθήκης Λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ)και της παρ. ΙΙΙ του Ευρωπαϊκού Συμφώνου για την Μετανάστευση και το Άσυλο του 2008, όπως όλες οι διατάξεις αυτές έχουν ερμηνευθεί και εφαρμοσθεί από τη νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ)», επιχειρηματολόγησε σχετικά ο κ. Παυλόπουλος για να προσθέσει:

«Τις προαναφερόμενες ρυθμίσεις ως προς τα σύνορα και το έδαφος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έρχεται να ενισχύσει η Ευρωπαϊκή νομοθεσία για το 'Δίκτυο NATURA 2000', που αφορά τον επακριβή καθορισμό των εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης περιοχών με προστατευόμενα οικοσυστήματα. Ειδικότερα, οι επιπτώσεις της εφαρμογής της Ευρωπαϊκής νομοθεσίας για το 'Δίκτυο NATURA 2000' ως προς τον προσδιορισμό των συνόρων και του εδάφους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με βάση τον κατά το Ευρωπαϊκό και το Διεθνές Δίκαιο προσδιορισμό των συνόρων και του εδάφους της Ελλάδας, αναδεικνύουν τα εξής:
Η Ευρωπαϊκή Νομοθεσία για το «Δίκτυο NATURA 2000»

Η Ευρωπαϊκή Νομοθεσία για το «Δίκτυο NATURA 2000» στηρίζεται σε συγκεκριμένες Οδηγίες, οι οποίες στοχεύουν στην προστασία της βιοποικιλότητας εντός του εδάφους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Οι σχετικές Οδηγίες

Για την ακρίβεια, η ως άνω Ευρωπαϊκή Νομοθεσία στηρίχθηκε στις εξής οδηγίες:

-Στην Οδηγία 79/409/ΕΟΚ, η οποία θεσμοθετήθηκε με σκοπό την προστασία, την διατήρηση και την ρύθμιση της αναπαραγωγής όλων των ειδών πτηνών που ζουν, εκ φύσεως, σε άγρια κατάσταση στο ευρωπαϊκό έδαφος των κρατών-μελών.

-Και στην Οδηγία 92/43/ΕΟΚ, 'Για την διατήρηση των φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας πανίδας και χλωρίδας', η οποία θεσμοθετήθηκε με σκοπό να συμβάλλει στην προστασία της βιολογικής ποικιλότητας, μέσω της διατήρησης των φυσικών οικοτόπων, καθώς και της άγριας πανίδας και χλωρίδας στο ευρωπαϊκό έδαφος των κρατών-μελών, εντός του οποίου εφαρμόζεται η Συνθήκη.

Το σύστημα του «Δικτύου NATURA 2000»

Το «Δίκτυο NATURA 2000», κατά το άρθρο 3 της Οδηγίας 92/43/ΕΟΚ, αποτελεί ένα Ευρωπαϊκό Οικολογικό Δίκτυο περιοχών, οι οποίες φιλοξενούν φυσικούς τύπους οικοτόπων και οικοτόπους ειδών, που είναι σημαντικοί σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Κάθε κράτος-μέλος συμβάλλει στην σύσταση του εν λόγω δικτύου. Το 'Δίκτυο NΑΤURA 2000' αποτελείται από δύο κατηγορίες περιοχών:

Πρώτον, από τις «Ζώνες Ειδικής Προστασίας (ΖΕΠ)» («Special Protection Areas - SPA») για την Ορνιθοπανίδα, με τον τρόπο που ορίζονται στην Οδηγία 79/409/ΕΚ «Για την διατήρηση των άγριων πτηνών», όπως ισχύει.

Και, δεύτερον, από τους «Τόπους Κοινοτικής Σημασίας (ΤΚΣ») («Sites of Community Importance -SCI»), όπως ορίζονται στην Οδηγία 92/43/ΕΟΚ.

Οι ΖΕΠ, μετά τον χαρακτηρισμό τους από τα κράτη-μέλη, εντάσσονται αυτόματα στο 'Δίκτυο NATURA 2000'. Σε ό,τι αφορά τους ΤΚΣ, όπως προβλέπεται από τις διατάξεις του άρθρου 4 της Οδηγίας 92/43/ΕΟΚ, κάθε κράτος-μέλος προτείνει «Εθνικό Κατάλογο Τόπων Κοινοτικής Σημασίας», με βάση συγκεκριμένα επιστημονικά κριτήρια. Στη συνέχεια, αποστέλλει στην Διεύθυνση Περιβάλλοντος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής τον Εθνικό Κατάλογο των περιοχών, μαζί με τους σχετικούς χάρτες, έτσι ώστε να διαμορφωθεί ο ενιαίος Ευρωπαϊκός κατάλογος με τους αντίστοιχους Ευρωπαϊκούς Χάρτες, που συναποτελούν το 'Δίκτυο NATURA2000' της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η εφαρμογή της Ευρωπαϊκής Νομοθεσίας για το «Δίκτυο NATURA 2000» από την Ελλάδα

O Γιάννης Σηφάκης ενημέρωσε Πρόεδρο και Αντιπρόεδρο του ΕΛΓΑ για τις σοβαρές ζημιές από χαλάζι και καταιγίδα σε περιοχές της Πέλλας

Ο Γιάννης Σηφάκης ενημέρωσε Πρόεδρο και Αντιπρόεδρο του ΕΛΓΑ για τις σοβαρές ζημιές σε καλλιέργειες της Πέλλας από το χαλάζι και την καταιγίδα

Αφιέρωμα: Σωτήρης Μουστάκας 1940 – 2007

Κύπριος ηθοποιός του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, με σπουδαία κωμική φλέβα και μεγάλες δυνατότητες στο δράμα.

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *