Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2016

Εσπερινά Κηρύγματα σε Έδεσσα - Γιαννιτσά

Την Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2016, στις 6.00 μ.μ. και στα πλαίσια των Εσπερινών Κηρυγμάτων:


1. Στον Ιερό Καθεδρικό Ναό Αγίας Σκέπης Εδέσσης θα ομιλήσει ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης Παντελεήμων Καραλάζος (Δρ.Θ.), Ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεως, με θέμα:
«Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΙΩΝΑΣ».


2. Στον Ιερό Ναό Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου Γιαννιτσών θα ομιλήσει ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Πλίσκας, Ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεως, με θέμα:
«ΖΗΛΕΥΕ ΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΟΗΣΟΝ» (Αποκ. 3,19)

Πρωτάθλημα κορασίδων: ΑΣ Πανεδεσσαϊκός - ΦΟ Αριδαίας 83-34

ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΚΟΡΑΣΙΔΩΝ

5η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ

Α.Σ. ΠΑΝΕΔΕΣΣΑΙΚΟΣ - Φ.Ο, ΑΡΙΔΑΙΑΣ

83 – 34


Ακολουθήστε μας στην σελίδα μας στο facebook: "Πρωτάθλημα ΕΚΑΣΚΕΜ"



Περίοδοι:

Α: 28 - 08

Β: 19 - 10 (ημίχρονο : 47 – 18)

Γ: 17 - 08

Δ: 19 - 08 (τελικό 83 – 34)




Α.Σ. ΠΑΝΕΔΕΣΣΑΙΚΟΣ

Μίλτσης Γ. : Καρτσμάρη Κ., Μαυρίδου Ε , Μποζίνη Χ. 10 (2β) , Βαμβακίδου Ε. 4 , Μπαρουτσή Μ. 12 , Σιβένα Κ. 11 (1τρ), Καρτσαμάρη Ν. 32 (6β), Πάχου Ε. 12, Αγγέλου Α 2 , Κάμτση Μ. , Πάχου Ι., Κύκου Κ., Κουρσαράκου Π.

Το νικηφόρο σερί του συνέχισε ο ΠΑΝΕΔΕΣΣΑΙΚΟΣ για το πρωτάθλημα κορασίδων το περασμένο Σάββατο στο ΔΑΚ Έδεσσας επικρατώντας με 83-34 του Φ.Ο. Αριδαίας.

Μία αγωνιστική πριν την ολοκλήρωση της πρώτης φάσης ο ΠΑΝΕΔΕΣΣΑΙΚΟΣ δεν συνάντησε καμία αντίσταση και έφτασε το 5χ5 με χαρακτηριστική άνεση.Το παιχνίδι δεν χρίζει ιδιαίτερης κριτικής καθώς η διαφορά ποιότητας των δύο ομάδων ήταν αρκετά μεγάλη γεγονός που οδήγησε στην συμμετοχή κοριτσιών από τα τμήματα υποδομής του συλλόγου, τα οποία προσπάθησαν να δείξουν το καλύτερό τους εαυτό και να απολαύσουν τη παρουσία τους σ ένα ακόμα παιχνίδι πρωταθλήματος.

Η επόμενη αγωνιστική και τελευταία της πρώτης φάσης είναι στα Γιαννιτσά στις 27/2 ημέρα Σάββατο 12:00.

ΕΠΣ ΠΕΛΛΑΣ: Την Παρασκευή η ετήσια γιορτή ποδοσφαίρου

Την Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2016 και ώρα 20.00 θα πραγματοποιηθεί η Ετήσια Γιορτή Ποδοσφαίρου της Ε.Π.Σ. Πέλλας στο κέντρο διασκέδασης " ΕΠΑΥΛΙΣ " ( 4ο χιλ. Έδεσσας – Θεσσαλονίκης ) , η οποία είναι αφιερωμένη στον Έλληνα Αγρότη.

Στην διάρκεια της παραπάνω εκδήλωσης , θα απονεμηθούν τιμητικές διακρίσεις σε πρόσωπα για την πολύχρονη και πολύπλευρη αθλητική και κοινωνική τους προσφορά.
Ακολουθήστε μας στην σελίδα μας στο facebook: "Πρωταθλήματα ΕΠΣ Πέλλας"


Από δω κι από κει - Ποίημα του Μύρωνα Κομνηνού

Από δω κι από κει - Ποίημα του Μύρωνα Κομνηνού στην ηλεκτρονική εφημερίδα ialmopia.gr 
 
 

 
Από δω κι από κει.
Είναι πια η γη τριγύρω μου, δίνοντάς μου στροφές, όπως
το μέταλλο, στον ήχο της καμπάνας.

Εδώ βρίσκεται ότι αγάπησα, στο μικρό μου σύμπαν, το
αστέρινο σύστημα των κυμάτων, η απότομη αρρυθμία των βράχων!

Μακριά, μια πολιτεία με τα ράκη της, που με καλεί –φτωχή
σειρήνα- για να μην πάψει ποτέ η καρδιά μου, να είναι
ερωτευμένη, με τα σκληρά της καθήκοντα. Κι εγώ με ουρανό
και λύρα, στο φως του ότι αγαπώ, ασάλευτος, αναποφάσιστος,
υψώνω την κούπα, του τραγουδιού μου.

Ω!, αυγή λευτερωμένη, απ’ την σκιά και την Σελήνη μέσα στον
ωκεανό, πάντα γυρίζω στο πύρινο αλάτι του, πάντα η μοναξιά μου
με παρακινεί, κι αφού φτάσω ξανά, ποιος είμαι δεν ξέρω, αγγίζω
την άμμο την σκληρή, κοιτάω τον ουρανό, βαδίζω χωρίς να ξέρω
που πηγαίνω, ώσπου απ’ την νύχτα, ανεβαίνουν και κατεβαίνουν
άνθη ανείπωτα!

Στο δριμύ άρωμα της παραλίας πάλλονται τ’ αστέρια!

Περιπλανώμενος έρωτας, ξανάρχομαι με τούτη την δροσερή και
αποσταμένη καρδιά, που ανήκει στο νερό και στην άμμο, στο
ξερό χώμα της όχθης, στην άσπρη μάχη του αφρού!......

Μύρωνας Κομνηνός

"Οι στίχοι μου αυτοί είναι αφιερωμένοι στον φίλο μου
και ποιητή, τον Γιώργο Σαμαρτζίδη, που διαβάζοντας
τους τελευταίους του στίχους, διαπίστωσα ότι, διανύει την
ωριμότητα της ποιητικής του εκφοράς!"
 
 
 
ialmopia.gr

IALMOPIA LIVE: Αλμωπός - Άρης Αμπελειών 5-0. Δείτε το βίντεο του αγώνα [ΒΙΝΤΕΟ]

Τη νίκη με το ευρύ 5-0 πέτυχε χθες ο Αλμωπός Αριδαίας απέναντι στον Άρη Αμπελειων. Το παιχνίδι ήταν ένας επιθετικός μονόλογος των γηπεδούχων, με το τελικό αποτέλεσμα να μιλάει από μόνο του.

Μια σκληρή ιστορία για την αληθινή ζωή

Ο Παντελής Παντελίδης είχε τα πάντα. Και μέσα σε ένα δευτερόλεπτο δεν είχε τίποτα. Αυτή η πλευρά της τραγωδίας υποτίθεται ότι θα είναι και διδακτική, μία ιστορία που εξηγεί πώς είναι η ζωή…

Η Σάτιρα δεν Έχει Όρια, Έχει Όμως Αξιοπρέπεια

Δεν είδα την εκπομπή του Λαζόπουλου. Έχω πάψει καιρό να την παρακολουθώ. Στο μέσο της τηλεοπτικής διαδρομής άρχισε να «καπνίζει» το καπό του εγκεφάλου και το μυαλό να «ξερνά» πίσω όλα όσα μου σέρβιρε τυλιγμένα με τον πορφυρό μανδύα της σάτιρας που δεν γνωρίζει όρια. Παλαιότερα στηνόμουν συχνά πυκνά μπροστά στην τηλεόραση και χαζολογούσα – έχω γελάσει με αστεία του, έχω αποδεχθεί τις ατέρμονες ηθικολογίες του, έχω προσπεράσει, χωρίς εκνευρισμό, την απροκάλυπτη πολιτική προπαγάνδα, αποδεχόμενος ότι στη νέα εποχή κάπως έτσι είναι η στρατευμένη τέχνη.

Θα μου πεις τώρα, παράγει τηλεοπτική «τέχνη» ο Λαζόπουλος; Ας πούμε για την οικονομία της κουβέντας ότι επειδή αδυνατώ να αντιληφθώ το πλαίσιο της τέχνης στην ολότητά του και επειδή οι πολιτιστικές γνώσεις μου είναι περιορισμένες, έχω διευρύνει στο μυαλό μου τι εστί τέχνη και λίγο πολύ θεωρώ τα πάντα τέχνη. Από τον Σεφερλή στο Δελφινάριο και τον Παντελίδη –που η μόνη λέξη που βρήκε ο τιτάνας να κάνει ομοιοκαταληξία στον στίχο «γκόμενα» ήταν τα «Κατεχόμενα» στη συναυλία του στην Κύπρο– μέχρι τον τραπεζοϋπάλληλο από τον Άγιο Στέφανο που στον ελεύθερο χρόνο του παίζει σε ερασιτεχνικές παραστάσεις για 20-30 φίλους σε κάποιο γειτονικό θεατράκι. Και από τον 16χρονο που σαμπλάρει με τους κολλητούς σε κάποια γωνιά της Αθήνας μέχρι το παλικάρι που μένει από πάνω μου και μαθαίνει φλογέρα αυτή την εποχή και του υπόσχομαι ότι μια μέρα θα μπω κρυφά στο σπίτι του, θα την πάρω και θα την πετάξω με τα ίδια μου τα χέρια στη βαθύτερη άβυσσο της γης, η οποία παρεμπιπτόντως είναι αυτή. Τέχνη τα πάντα λοιπόν, και ο καθένας ας κάνει τις επιλογές του βασιζόμενος στα προσωπικά του ποιοτικά κριτήρια. Θέλεις Ελύτη, θέλεις Σεφέρη, θέλεις Λένα Μαντά, βάλ' τα όλα στο μίξερ και ό,τι προτιμά ο καθένας. Τέχνη και ο Λάκης λοιπόν, έστω κι αν οι εμφανίσεις του παραπέμπουν περισσότερο πια σε τηλε-ευαγγελιστή του λαϊκισμού και της ευκολίας και λιγότερο σε stand-up comedian που θέλει να καυτηριάσει τα κακώς κείμενα μέσα από την κοφτερή σάτιρα. Κάποτε βέβαια ο λόγος του Λάκη ήταν νόμος για μεγάλη μερίδα του κόσμου.

Ήταν η εποχή της τηλεοπτικής παντοκρατορίας του. Τα νούμερα της εκπομπής του άγγιζαν αστρονομικά επίπεδα: 50%, 60%. Τον έβλεπαν εκατομμύρια άνθρωποι – άλλοι ενοχικά και με πνεύμα αμφισβήτησης και άλλοι απολαμβάνοντας τις τηλεοπτικές παραστάσεις του σαν ζεματιστά μπουρεκάκια. Απαλά και εύκολα στην πρώτη μπουκιά, γαργαλιστικά και πικάντικα στον οισοφάγο. To γεγονός ήταν ένα: Είχε ξαναγίνει επιδραστικός. Λίγοι ήταν οι επικριτές εκείνα τα χρόνια, ακόμα λιγότεροι όσοι μιλούσαν για τον τηλε-δημαγωγό που ηθικολογεί με την ευκολία κληρικού, που κανιβαλίζει ανέξοδα τα παρατράγουδα της εγχώριας υποκουλτούρας, που κατακρίνει σφοδρά «εχθρούς» και την ίδια ώρα λιβανίζει συγγενείς και φίλους. Όλα αυτά όμως είναι ιστορία. Σιγά-σιγά, η φιγούρα του νέου Λαζόπουλου άρχισε να σιγοσβήνει στο κεφάλι μου. Ξέμεινα με την ευχάριστη ανάμνηση των Μήτσων και τον εγκατέλειψα ως τηλεθεατής –άλλωστε υπάρχουν πια απείρως καλύτεροι κωμικοί, νέα παιδιά, που ζουν στον πραγματικό κόσμο όπου υπάρχουν πραγματικά προβλήματα και χρησιμοποιούν το ταλέντο και το χιούμορ τους για να μιλήσουν εξόχως πιο εύστοχα γι' αυτά, προσπαθώντας να αλλάξουν νοοτροπίες.

Γι' αυτό ομολογώ πως δεν με εξέπληξε ιδιαίτερα σήμερα το πρωί όταν διάβασα πως ο Λάκης Λαζόπουλος στην τελευταία εκπομπή του, θέλοντας να ασκήσει κριτική στον υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, είπε το αδιανόητο: «Όταν ο άνθρωπος είναι καθηλωμένος σε μια καρέκλα, σιγά-σιγά το μυαλό του καθηλώνεται σε μια ιδέα. Αυτό το θεωρώ παράνοια, παραφροσύνη». Την ώρα που γράφω αυτό το κείμενο δεν γνωρίζω αν υπάρχουν αντιδράσεις από συλλόγους ΑΜΕΑ, ούτε θέλησα να διαβάσω σχόλια για να μη φορτιστώ περαιτέρω αρνητικά για μια φράση που τη θεωρώ όχι απλώς στιγματιστική, ρατσιστική, φοβική, κυρίως τη θεωρώ επικίνδυνη να την ακούν νέοι άνθρωποι. Ο Λαζόπουλος δεν κριτίκαρε ένα σύμβολο εξουσίας, αντιθέτως έβαλλε κατά της διαφορετικότητας ενός ατόμου. Το αν αυτός τυγχάνει να είναι ένας πανίσχυρος υπουργός Οικονομικών μιας χώρας που ηγεμονεύει την Ευρώπη έρχεται σε τελευταία μοίρα. Η ουσία παραμένει. Ο δημόσιος διάλογος καταβροχθίζει τα πάντα στο διάβα του, την ώρα που λοιδορούνται ευπαθείς κοινωνικές ομάδες στην αρένα της τηλε-πολιτικής. Είναι άραγε αυτή η νέα πραγματικότητα; Μια οριστική και αμετάκλητη συνθήκη κοινωνικού ξεκατινιάσματος με θύματα τους πάντες;



Πρόσφατα ταξιδέψαμε με το VICE στην Πάτρα για ένα μικρό βίντεο με θέμα μια κατασκευή που επιτρέπει στα άτομα με αναπηρία να μπαίνουν αυτόνομα στη θάλασσα. Μέχρι και πριν από λίγα χρόνια τα άτομα με αναπηρία έπρεπε είτε να τα κουβαλήσει κάποιος στην αγκαλιά και να τα εναποθέσει στο νερό –αν βέβαια υπήρχε υποστηρικτικό δίκτυο γι' αυτά: φίλοι, συγγενείς κ.λπ.– είτε ενίοτε να σέρνονται μόνα τους στην άμμο προσπαθώντας να κάνουν το αυτονόητο για τον καθένα μας: να κολυμπήσουν. Παρατηρώντας το φαινόμενο αυτό, ο Γεράσιμος Φεσσιάν, άτομο με αναπηρία και ο ίδιος –ο οποίος είχε να επισκεφτεί την παραλία οκτώ χρόνια–, σκέφτηκε ένα μηχανισμό για να μπορούν να μπαίνουν αυτόνομα στο νερό οι άνθρωποι. Επισκέφτηκε δυο νέους διδακτορικούς φοιτητές, τον Ιγνάτιο Φωτίου και τον Γιώργο Σωτηριάδη, και τους ρώτησε αν υπάρχει κάποια τέτοιου τύπου κατασκευή. Εκείνοι του απάντησαν πως σίγουρα θα υπάρχει κάπου στο εξωτερικό. Είχαν άδικο. Δεν υπήρχε τίποτα παγκοσμίως. Στείλαμε τον άνθρωπο στο φεγγάρι, ταξιδέψαμε στα βάθη των ωκεανών, δημιουργήσαμε τεχνητή νοημοσύνη και κλώνους, μελετήσαμε το DNA, ανακαλύψαμε το μποζόνιο Higgs, αλλά ουδέποτε σκεφτήκαμε ότι τα άτομα με αναπηρία δεν έχουν πρόσβαση στη θάλασσα. Μάλιστα, όπως μου αποκάλυψε ο Ιγνάτιος, εξεπλάγη και ο ίδιος όταν κατάλαβε ότι πουθενά στον κόσμο η τεχνολογία δεν είχε προνοήσει ποτέ ώστε οι άνθρωποι με κινητικά προβλήματα να μπορούν να μπουν ΑΥΤΟΝΟΜΑ στο νερό. Κάπως έτσι, σε έναν επαρχιακό δρόμο κάπου στην Πάτρα, σε ένα χωράφι στη μέση του πουθενά, υπάρχει σήμερα μια εγκατάσταση που δεν θυμίζει το Πάλο Άλτο της Καλιφόρνια, όπου οι εργαζόμενοι χαλαρώνουν σε μασαζοκαρέκλες οραματιζόμενοι το επόμενο app που θα ρίξει το internet, αλλά είναι το καταφύγιο κάτι περίεργων μηχανολόγων με φουσκάλες στα χέρια και μουτζουρωμένες μπλούζες οι οποίοι πήραν την ανάγκη του Γεράσιμου και μέσα από εκατοντάδες προβλήματα κάθε φύσεως δημιούργησαν κάτι που μπορεί να εξυπηρετήσει εκατομμύρια άτομα με αναπηρία ανά τον κόσμο, προσφέροντάς τους τη δυνατότητα να αφεθούν έστω για λίγο στην υγρή απαλότητα του νερού. Κι αυτή η ιδέα ξεκίνησε από την ελεύθερη σκέψη ενός ανθρώπου «καθηλωμένου σε μια καρέκλα» που το «παρανοϊκό» μυαλό του δεν συμβιβάστηκε με την πραγματικότητα που του επέβαλε η ζωή, άφησε στην άκρη τα χαμηλά ένστικτα, αυτά που χαϊδεύει ο Λαζόπουλος στα σόου του, και μετέτρεψε την ανάγκη του σε μια φρέσκια, πραγματική, ουσιαστική ιδέα για την οποία πάλεψε και την οποία εντέλει υλοποίησε. Έτσι, με τον καιρό συστήθηκε ξανά με τη θάλασσα που τόσο αγαπάει, κοινωνικοποιήθηκε με άλλα άτομα με αναπηρία, έγινε ξανά ζωντανό κομμάτι της παραλίας. Κι όσο κι αν σκούζουν οι Λαζόπουλοι αυτού του κόσμου, όσα ρατσιστικά και στιγματιστικά λογύδρια κι αν βγάλουν, κάτω από το νερό δεν ακούγεται τίποτα. Είναι όλα ήσυχα. Γαλήνια.








vice.com/gr

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *