Ένας Ευάγγελος Αθαν. Τσαβδάρης σε συγγραφικό οίστρο, ανακαλύπτει νέα μονοπάτια στα έργα του, και μας τα παρουσιάζει στις σελίδες του ialmopia.
Στο αφιέρωμα αυτό συνταιριάζω τις αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων, με νέες ποιητικές απόπειρες, διότι βρίσκομαι σε μια περίοδο κατά την οποία δοκιμάζω διάφορες τεχνικές στην ποίηση και επαναδιαπραγματεύομαι – ξαναγράφω παλαιά μου ποιήματα.
Το νησί της Μαργαρίτας στην Ουγγαρία, στο οποίο εκτυλίσσεται το σκηνικό του ποιήματος, έχει μήκος 2,5 χλμ., πλάτος 500 μέτρα, και καταλαμβάνει 0,965 τετραγωνικά χιλιόμετρα ή 238 στρέμματα. Ανήκει διοικητικά στο 13ο δημοτικό διαμέρισμα της Βουδαπέστης κάτω από το όνομα "Margitsziget".
Το νησί καλύπτεται κυρίως από πάρκα και είναι δημοφιλής περιοχή αναψυχής. Μεσαιωνικά ερείπια υπενθυμίζουν την σημασία του κατά τον Μεσαίωνα ως θρησκευτικό κέντρο. Το νησί της Μαργαρίτας δημιουργήθηκε τον 19ο αιώνα με την ένωση τριών μικρότερων νησιών, του Festo, Fürdő και Nyulak. Αρχικά, το νησί ήταν 102,5 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να ευχαριστήσω ολόψυχος την Ελένη και τους οικείους της που εκτιμώ βαθύτατα, διότι η μορφή της ταιριάζει αρμόνικα με τα ποιητικά μου μοτίβα.
Αλφαβητάρι στο νησί της Μαργαρίτας
Δεσποτική όπως είσαι θα θελα να σε εντάξω πάνω στην γέφυρα
των παιδικών μου χρόνων
να δίνεις ένα «νι» στην αιωνιότητα
να τρέφεις με το ταξίδι το άλφα το στερητικό
Το ασίγαστο σου άρωμα, να δένει με την αγνότητα του χαμόγελου,
την άλωση του αγγίγματος με την κραταιά ανάμνηση
μόνο σε σένα τα βρίσκω.
Μες την παραζάλη της ζωής ανάμεσα στο πάθος ένα «χι»
του χοϊκού ανθρώπου.
Σε μια φυλακή της Βαλτικής προτού ακόμη γεννηθείς τα δικαστήρια
σε κήρυξαν αθώο,
με θωρούν φυλακισμένο,
οι οπαδοί της αγάπης
στα μονοπάτια της ψυχής.
Σε έρημο της Βαλτικής με πλοίο δίχως πόδια
ψυχή χωρίς κατάρτια
έπλεα.
Χάθηκαν οι Κλεοπάτρες κορίτσι της νέας εποχής
σε άνυδρο κορμί δε συναντούμε τα καράβια.
Την μοναξιά δεν την φυσούν ανώφελες σειρήνες από φυσοκάλαμο.
Ένας άγγελος είσαι, από την γη των Λαιστρυγόνων
ταξίδευες σε μια δέκατη τρίτη γη,
το αίμα σου έδινες σαν νέκταρ με βιολιά ζοφερά.
Χίλιες σιωπές δικές σου
σαν μια ικμάδα
κι ο χρόνος να με κόβει χιλιάδες μαχαιριές.
Τσαβδάρης Αθαν Ευάγγελος
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου
Το ialmopia.gr επιτρέπει στον χρήστη να αναρτά τα σχόλια και τις απόψεις του σε επίκαιρα θέματα/συζητήσεις. Τα σχόλια και οι απόψεις αυτές εκφράζουν αποκλειστικά τις προσωπικές θέσεις του εκάστοτε χρήστη και δεν υιοθετούνται από το ialmopia.gr. Σε κάθε περίπτωση, ο χρήστης οφείλει να εκφράζεται με τρόπο ώστε να μην παραβιάζει τους ελληνικούς νόμους. Σε αντίθετη περίπτωση, το ialmopia.gr διατηρεί το δικαίωμα να αποκλείει το χρήστη από την εν λόγω υπηρεσία.
Με εκτίμηση, Η συντακτική ομάδα του ialmopia.gr