Σάββατο 26 Μαρτίου 2016

Δημιουργική κατά-θλίψη. Του Φώτη Σωφρόνη

Δημιουργική κατά-θλίψη. Του Φώτη Σωφρόνη αποκλειστικά για το ialmopia.gr



Ένα καλοκαίρι όπως όλα τα άλλα. Χαρούμενο με μια ευχάριστη προδιάθεση για χαλάρωση, ηρεμία, ξεφάντωμα. Ένα κύμα ταχύτατο, έντονης δραστηριοποίησης μέσω των social media για την ευθυμία που διακατέχει όλους όσους εμφανίζονται στο Instagram / Facebook και οποιοδήποτε άλλο παράθυρο διαφυγής από την πραγματικότητα, ένα ευχάριστο διάλλειμα από την καθημερινότητα που κρατάει από τις αρχές του Σεπτέμβρη μέχρι το τέλος Ιουλίου για τους περισσότερους εργαζόμενους, ίσως και για τους άνεργους ή άεργους. Οι διακοπές είναι στιγμές χαλάρωσης, ξενοιασιάς και διακυμαινόμενης χαράς. Θα μπορούσε αυτό να ήταν ιδεατό και ιδανικό, αυτό που πάντα όλοι χαιρόμαστε να βιώνουμε και να βλέπουμε. Ποιος δε βαρέθηκε άλλωστε τα αναρίθμητα posts με πατούσες σε παραλίες, ξαπλώστρες, τραπεζάκια με αντηλιακό και freddo espresso, selfie photos ξέφρενης χαράς, βουτιές, φωτογραφίες από ξακουστές παραλίες σε 10 παραλλαγές φίλτρων του Instagram?!


Στις 10 Αυγούστου του 2014, ο θάνατος του Ρόμπιν Γουίλιαμς τάραξε τον κόσμο. Σε δεύτερη σκέψη όχι τόσο το φανατικό του κοινό, τους απανταχού φίλους του ηθοποιού που δράττουν την ευκαιρία να γράψουν μια ποιητική ανοησία, να νοσταλγήσουν, να θυμηθούν δικά τους πρόσωπα που έχουν χάσει, να κάνουν post οποιαδήποτε ρηχή μπαρούφα για να κερδίσουν likes. Αυτό που ίσως συγκλόνισε περισσότερο ήταν τα αίτια θανάτου. Μια κατάθλιψη. Μια χρόνια πάθηση που δεν μπορεί να εκφραστεί από τον ίδιο τον παθόντα και δεν μπορεί να κατανοηθεί από τον κοντινό του κύκλο.

Η κατάθλιψη είναι εξαιρετικά συχνή: ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) υπολογίζει ότι 350 εκατομμύρια άνθρωποι πάσχουν από αυτήν, ενώ σχεδόν δύο στους δέκα ανθρώπους θα την εκδηλώσουν κάποια στιγμή στη ζωή τους.Παρά την αυξημένη συχνότητά της, όμως, πολλοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν τι ακριβώς σημαίνει να έχει κάποιος κατάθλιψη και την συγχέουν με την φυσιολογική θλίψη.«Η κατάθλιψη είναι μία από τις πιο τραγικά παρεξηγημένες λέξεις», λέει ο δρ Στήβεν Ιλάρντι, αναπληρωτής καθηγητής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κάνσας.

«Όταν ο κόσμος την χρησιμοποιεί στις καθημερινές συζητήσεις του, συνήθως αναφέρεται σε κάτι πολύ λιγότερο σοβαρό απ’ ό,τι είναι στ’ αλήθεια η κατάθλιψη.Στην πραγματικότητα, ο όρος συνήθως χρησιμεύει ως συνώνυμο της απλής, φυσιολογικής θλίψης – κάτι που είναι εντελώς λανθασμένο».

Η θλίψη είναι ένα συναίσθημα που φυσιολογικά απορρέει από πραγματική ή συμβολική απώλεια, όπως ένα διαζύγιο, πένθος ή μια απόλυση, και εκδηλώνεται με μελαγχολική διάθεση και απομόνωση που συνήθως διαρκούν μικρό χρονικό διάστημα και προοδευτικά αμβλύνονται. Βλέπεις πράγματα που κάποτε τα αγαπούσες και χαιρόσουν πραγματικά, και δεν μπορείς να βρεις χαρά σε αυτά πια. Κάποιες φορές δεν μπορείς να φας, άλλες δεν μπορείς να κοιμηθείς, και κάποιες φορές δεν μπορείς ούτε να κινηθείς. Και μετά οι φίλοι σου θυμώνουν με εσένα, γιατί δεν βγαίνεις μαζί τους τόσο συχνά και απομονώνεσαι. Και ξαφνικά, εσύ είσαι το πρόβλημα

Όταν, όμως, οι γιατροί μιλούν για κλινική κατάθλιψη, η μελαγχολική διάθεση επιμένει, είναι έντονη και προοδευτικά εξελίσσεται προς το χειρότερο, υποβαθμίζοντας την ζωή και την λειτουργικότητα του πάσχοντος. Η βοήθεια που μπορούμε να παρέχουμε είναι σημαντική.

Ένα graffiti στο κέντρο της πόλης, έλεγε: ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΝΑ ΑΤΟΜΟ, ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΑΤΟΜΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ. Εκεί βρίσκεται η αρχή της λύσης του προβλήματος και η παροχή βοήθειας στο άτομο αυτό. Σίγουρα, σωστή λύση δεν υπάρχει για να βοηθήσουμε το άτομο αυτό, όμως επειδή η κατάθλιψη είναι τρομακτική, πρέπει να γνωρίζει το άτομο ότι ποτέ δεν είναι μόνο του.

Η φωτεινή πλευρά του φεγγαριού για τα άτομα που πάσχουν από κατάθλιψη, είναι η δημιουργική πνευματική πλευρά τους, η κινητήρια δύναμη μέσα τους καθώς αποκόπτονται από τον κοινωνικό τους περίγυρο, διατηρούν τη σιγή και τους κάνει να ακούν καλύτερα τον κόσμο γύρω τους. Η δημιουργία και ο δυναμισμός αποτελεί το καλύτερο φάρμακο σε αυτή την περίπτωση, αρκεί το άτομο που διακατέχεται από κατάθλιψη να το ανακύψει μέσα του. Όλοι οι μεγάλοι ποιητές υπήρξαν λίγο έως πολύ καταθλιπτικοί. Έτσι μας δείχνει η ποιητική ιστορία. Αν δεν ήταν καταθλιπτικοί, ίσως να μη υπήρχαν ως μέγιστοι με το ταλέντο τους μέσα στον ποιητικό λαβύρινθο. Η ποίηση είναι ένας δρόμος, που καλείται ο κάθε ποιητής να διαβεί μονάχος του, έτσι απεικονίζεται και ο δρόμος της κατάθλιψης.

«Δεν διαβάζουμε και δεν γράφουμε ποίηση γιατί είναι χαριτωμένη. Διαβάζουμε και γράφουμε ποίηση γιατί είμαστε μέλη της ανθρώπινης φυλής. Και η ανθρώπινη φυλή είναι γεμάτη πάθος. […] Αλλά η ποίηση, η ομορφιά, το ρομάντζο, η αγάπη, αυτά είναι (τα πράγματα) για τα οποία μένουμε ζωντανοί».

Αυτό έλεγε ο Ρόμπιν Γουίλιαμς στους μαθητές του, στον ανεπανάληπτο ρόλο του αντισυμβατικού καθηγητή Τζον Κίτινγκ στην ταινία «Ο κύκλος των χαμένων ποιητών», όπου τους συμβούλευε να «αδράξουν την ημέρα» - «Carpe diem».1



1 Πηγή από το http://www.newsage.gr

Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας www.who.int

0 comments:

Δημοσίευση σχολίου

Το ialmopia.gr επιτρέπει στον χρήστη να αναρτά τα σχόλια και τις απόψεις του σε επίκαιρα θέματα/συζητήσεις. Τα σχόλια και οι απόψεις αυτές εκφράζουν αποκλειστικά τις προσωπικές θέσεις του εκάστοτε χρήστη και δεν υιοθετούνται από το ialmopia.gr. Σε κάθε περίπτωση, ο χρήστης οφείλει να εκφράζεται με τρόπο ώστε να μην παραβιάζει τους ελληνικούς νόμους. Σε αντίθετη περίπτωση, το ialmopia.gr διατηρεί το δικαίωμα να αποκλείει το χρήστη από την εν λόγω υπηρεσία.

Με εκτίμηση, Η συντακτική ομάδα του ialmopia.gr

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *