...Στα ριζά της Τζένας, πάντα εκεί θα γυρνάμε για χαλάρωμα. Θυμάμαι παλιά τις ημερήσιες εκδρομές στο Πόζαρ, στα ξενοδοχεία με τα πομπώδη ονόματα που τώρα στοιχειωμένα ζουν την παρακμή της κατεδάφισης.
Θυμάμαι τον μακα- ρίτη πατέρα μου, να σβήνει στο θορυ- βώδη κινητήρα του σκαραβαίου έξω από την Πιπεριά και να αφήνει τη ταυτότητά του, στους φαντάρους του στρατιωτικού φυλακίου, που ήλεγχαν την “επιτηρούμενη ζώνη” μέχρι το έτος 1974 (απομεινάρι και αυτό του ψυχρού πολέμου).Θυμάμαι όταν ο σκαραβαίος έβγαινε από σέρβις και ο Συκοπέτης είχε ξεκαπνίσει της κυλινδροκεφαλές του μπόξερ κινητήρα, να τρέχει και να μην χορταίνει να αναβαίνει ανη- φόρες. Θυμάμαι το νεκροταφείο των παϊδακίων των αμνοεριφίων, που γεω- γραφικά συνέπιπτε με την χασαπο- ταβέρνα του Δήμου...
Τα Λουτρά των παιδικών μας χρόνων! Του Ζήση Τριανταφυλίδη δικηγόρου | Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΑΛΜΩΠΙΑΣ
πραγματικά υπέροχες αναμνήσεις...
ΑπάντησηΔιαγραφή