Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου 2020

Κριτική για την (πολυσυζητημένη) ταινία Χαλβάη 5-0

Η αλήθεια είναι ότι το τελευταίο διάστημα ειδικά οι κωμωδίες στην χώρα μας δεν είναι τόσο καλές. Kαταφέρνει η ταινία Χαλβάη 5-0 να κάνει την διαφορά; Ο Μάρκος Σεφερλής μετά το θέατρο επεκτείνεται και στην μεγάλη οθόνη και θα σας αναλύσουμε με επιχειρήματα την άποψη μας.


Ένας βιομήχανος χαλβά βρίσκεται δολοφονημένος στην έπαυλή του. Πέντε ύποπτοι, μηδέν αποδεικτικά στοιχεία. Ίντριγκες, πάθη, μίση, δολοπλοκίες και κάθε μέρα έρχονται στο φως νέα στοιχεία που περιπλέκουν την υπόθεση. Θα καταφέρει ο αστυνόμος Μπέκρας να βρει τον δολοφόνο;

Είναι ότι πιο εύκολο για κάποιον να “κράξει” τον Μάρκο Σεφερλή. Το χιούμορ του είναι συγκεκριμένο εδώ και χρόνια και έχει… βοηθήσει τον κόσμο να τον λατρέψει ή να τον μισήσει, μπορεί και κάτι ενδιάμεσο.

Για την ταινία Χαλβάη 5-0, που αποτελεί την πρώτη του κινηματογραφική προσπάθεια, έχουμε να αναφέρουμε ότι πρόκειται για μια μεγάλη χαμένη ευκαιρία, τόσο για τον ηθοποιό να διαφοροποιηθεί, όσο και για το είδος να “ανασάνει”.

Και εξηγούμαστε… Όποια γνώμη και να έχει κάποιος για τον Μάρκο Σεφερλή, δεν αμφιβάλλει με τίποτα ότι είναι επιτυχημένος σε αυτό που κάνει. Ωστόσο, άλλο θέατρο και άλλο σινεμά, με αυτό να επιβεβαιώνεται περίτρανα στο Χαλβάη 5-0.

Δυστυχώς ξανά μια Ελληνική κωμωδία πέφτει στην παγίδα των ευκολιών. Για την ακρίβεια, ούτε καν αυτό κάνει. Δεν καταφέρνει να γίνει… ταινία, με την έννοια ότι έχουμε μια συρραφή από ατάκες και μικρά σκετσάκια ουσιαστικά του πρωταγωνιστή.

Δεν περιμένει κανείς να έχει κάποια εξεζητημένη πλοκή, αλλά αν μη τι άλλο περιμένει τα στοιχειώδη, τα οποία απουσιάζουν από το Χαλβάη 5-0. Το μοτίβο του θεατρικού Σεφερλή, δεν μπορεί να έχει την ίδια επιτυχία στο “πανί”.

Ο αυθορμητισμός που τον διακρίνει στην σκηνή, ενώ είναι φανερό πως εδώ τον φέρνει σε αμηχανία με προσχεδιασμένα αστεία, τα οποία απλά αναφέρονται σε κάθε σκηνή, ενώ είναι χαρακτηριστικό πως η εμμονή σε ένα συγκεκριμένο χιούμορ τον οδηγεί εδώ σε “αδιέξοδο”.

Η συντριπτική πλειοψηφία από τα αστεία δυστυχώς είναι επαναλαμβανόμενα απλά με διαφορετικές ατάκες, ενώ υπάρχουν και 3-4 τα οποία ομολογουμένως μας έκαναν να γελάσουμε, αλλά δυστυχώς δεν έφτανε αυτό.

Δεν ζητάει κανείς κάτι που θα κουράσει το μυαλό του θεατή, ούτε κάποια εξεζητημένη πλοκή και ανάλυση χαρακτήρων. Ωστόσο, έχουμε κουραστεί λίγο με τα συνεχή αστεία που περιστρέφονται γύρω από τον ίδιο πυρήνα και δεν δίνουν κάτι φρέσκο στην ταινία.

Δυστυχώς ο Σεφερλής προσπάθησε με κάποιο τρόπο να μεταφέρει το θέατρο στην μεγάλη οθόνη, ωστόσο η αμεσότητα και ο αυθορμητισμός που υπάρχει στο σανίδι, δεν λειτουργούν ανάλογα σε αυτή την ταινία που έχει στοιχεία από Leslie Nielsen, Peter Sellers μέχρι παρωδίες πολύ γνωστών ταινιών, χωρίς φυσικά ούτε κατά διάνοια να πλησιάζει σε κάτι από αυτά.

Όλα αυτά δεν θα ήταν πρόβλημα, αν η ταινία έβγαζε γέλιο, κάτι το οποίο δεν γίνεται, μιας και τα περισσότερα αστεία είναι ανέμπνευστα και αρκετά πρόχειρα, σε μια ταινία που επίσης δεν δικαιολογεί τις δυο ώρες διάρκειας.

Να πούμε την αλήθεια η παραγωγή είναι φροντισμένη, ο ήχος είναι πολύ καλύτερος από άλλες ταινίες (ακόμα και Αμερικάνικες), ωστόσο τα εφέ δεν είναι καθόλου καλά, ενώ το χιούμορ δεν διαθέτει το κατάλληλο timing στο Χαλβάη 5-0.

Σε ακόμα μια κωμωδία λείπει η πρωτοτυπία ή έστω η αυθεντικότητα, καθότι πολλές από τις ατάκες, μοιάζουν με κρύα ανέκδοτα που βλέπαμε στα πρώτα χρόνια του κωμικού. Δυστυχώς, ούτε οι υπόλοιποι ηθοποιοί καταφέρνουν να κάνουν κάτι περισσότερο στην ταινία, μιας και όλοι έχουν υιοθετήσει ένα συγκεκριμένο στυλ καρικατούρας και έχουν απλή συμμετοχή.

Θα θέλαμε να δούμε κάτι πιο διασκεδαστικό και αν μη τι άλλο τον Μάρκο Σεφερλή στο πρώτο του πέρασμα από τον κινηματογράφο, να τολμάει κάτι διαφορετικό, μιας και η (πολλές φορές βεβιασμένη) απόπειρα να βγάλει γέλιο, δεν λειτουργεί.

Από μερικές κωμωδίες πιο πρόσφατες, όπως είναι τα Bachelor 3 και Αιγαίο SOS, είναι κάπως ανώτερη, χωρίς ωστόσο να σημαίνει κάτι αυτό. Ο Ελληνικός κινηματογράφος πρέπει οπωσδήποτε να κάνει βήματα προς τα μπρος (όπως έκανε η ταινία Ευτυχία σε άλλο είδος όμως) και να έχουμε τις ταινίες που θα θέλαμε στα πρότυπα αντίστοιχων Ευρωπαϊκών παραγωγών, καθότι με το αναμάσημα των ίδιων κλισέ και αστείων δεν μπορεί να βγει κάτι που θα προσελκύσει το ενδιαφέρον του θεατή (κι ας ξέρουμε ότι θα κάνει πολλά εισιτήρια, λόγω fanbase). Ας ελπίσουμε σε καλύτερες ταινίες του είδους, που ξέρουμε οτι μπορουν να γινουν.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: ✬☆☆☆☆



Νίκος Δρίβας / cineramen.gr


0 comments:

Δημοσίευση σχολίου

Το ialmopia.gr επιτρέπει στον χρήστη να αναρτά τα σχόλια και τις απόψεις του σε επίκαιρα θέματα/συζητήσεις. Τα σχόλια και οι απόψεις αυτές εκφράζουν αποκλειστικά τις προσωπικές θέσεις του εκάστοτε χρήστη και δεν υιοθετούνται από το ialmopia.gr. Σε κάθε περίπτωση, ο χρήστης οφείλει να εκφράζεται με τρόπο ώστε να μην παραβιάζει τους ελληνικούς νόμους. Σε αντίθετη περίπτωση, το ialmopia.gr διατηρεί το δικαίωμα να αποκλείει το χρήστη από την εν λόγω υπηρεσία.

Με εκτίμηση, Η συντακτική ομάδα του ialmopia.gr

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *