Επρεπε να έχουμε νεκρούς από πυρκαγιές σε σπίτια και από μαγκάλια για να αποκαλυφθεί σε όλη του την έκταση το δράμα των χιλιάδων νοικοκυριών, που η ανέχεια τους στέρησε το ηλεκτρικό ρεύμα, ένα αγαθό όμοιο εδώ και πολλές δεκαετίες με το νερό και την τροφή.
Ηταν γνωστό το δράμα, γιατί συνέβαινε και συνεχίζει να συμβαίνει στη γειτονική πόρτα. Ηταν γνωστό στη διοίκηση και στις υπηρεσίες της ΔΕΗ σε πόσα σπίτια είχαν κόψει το ρεύμα, γιατί έμειναν απλήρωτοι οι λογαριασμοί. Και ήταν επίσης γνωστό στις υπηρεσίες πρόνοιας των δήμων και στα συσσίτια της Εκκλησίας πόσοι συμπολίτες έφτασαν να μην έχουν τα στοιχειώδη, άρα και τη δυνατότητα να πληρώσουν τους φουσκωμένους και με τα χαράτσια λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος. Και όμως δεν έγινε καμία κινητοποίηση, δεν αναζητήθηκε καν μια λύση στο ανθρωπιστικό πρόβλημα που δημιουργήθηκε από την οικονομική κρίση.
Αλλά και όταν αποκαλύφθηκε το δράμα μέσα στο καταχείμωνο, αντί να δοθεί αμέσως από την κυβέρνηση η μόνη λύση, που ήταν η επανασύνδεση των κομμένων παροχών, άρχισαν με κυβερνητικούς και μη παράγοντες οι καφενειακές τηλεοπτικές συζητήσεις για το ποιος φταίει, ποιος θα πληρώσει, πώς θα λυθεί το πρόβλημα και άλλα άσχετα, μακριά από την ουσία του προβλήματος.
Οχι μόνο το πολιτικό, αλλά και γενικότερα το κοινωνικό σύστημα έχασαν προ πολλού τη δυνατότητα της άμεσης και αποτελεσματικής αντίδρασης και επέμβασης για την αντιμετώπιση όποιου κοινωνικού προβλήματος. Αλλοτε, και προπαντός μέσα στην τουρκοκρατία, οι κοινότητες των Ελλήνων, με τα μέσα και τις δυνατότητες της εποχής, είχαν αναπτύξει κοινωνικούς δημοκρατικούς θεσμούς, που κάλυπταν όλες τις ανάγκες των πολιτών. Οι κοινότητες με τις δημογεροντίες συντηρούσαν τα σχολεία -και κράτησαν ζωντανή την ελληνική γλώσσα-, τα ορφανοτροφεία, τα γηροκομεία, τα κοινοτικά ιατρεία και φαρμακεία κ.ά., για τα οποία δεν παρείχε τίποτε η οθωμανική διοίκηση. Σήμερα ούτε τη θέρμανση των σχολείων δεν μπορούν να εξασφαλίσουν οι δήμοι! Με την απογύμνωσή τους από αρμοδιότητες και δυνατότητες, πώς θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν από την κρίση; Πώς να στεγάσουν τους άστεγους και να τους εξασφαλίσουν τροφή; Πώς να πληρώσουν για την επανασύνδεση του ηλεκτρικού ρεύματος σε δημότες τους που τους τσάκισε η ανεργία και η ανέχεια;
Εκεί κατάντησε ένας θεσμός, που είχε άλλοτε τεράστια κοινωνική προσφορά. Στη μελέτη του «Ο ελληνικός κοινοτισμός και η νεοελληνική κοινοτική παράδοση» (εκδόσεις «Παρουσία», Αθήνα 1993) ο καθηγητής Νικόλαος Πανταζόπουλος γράφει (σελ. 30 και 38): «Το κοινοτικό σύστημα κατά την τουρκοκρατία εμφανίζεται σαν ένα οργανωμένο παρακράτος, που βρίσκεται κάτω από ενιαία θρησκευτική ηγεσία, αυτή του Οικουμενικού Πατριάρχη» και «Ο κοινοτισμός με τις διάφορες μορφές του (πολιτική, θρησκευτική, οικονομική και στρατιωτική) είχε κατορθώσει να υποκαταστήσει το Βυζαντινό Κράτος, που είχε καταλυθεί, και να πραγματοποιήσει αυτό που στην αρχή φαινόταν ακατόρθωτο: την απελευθέρωση του Εθνους».
Τους κοινοτικούς θεσμούς διέλυσε η βαυαροκρατία και εγκαθίδρυσε το συγκεντρωτικό κράτος, που με τη γραφειοκρατία και την αναποτελεσματικότητά του ταλαιπωρεί τη χώρα και τους πολίτες της. Μαζί με τους κοινοτικούς θεσμούς, οι οποίοι επέβαλαν την ενεργό συμμετοχή όλων των πολιτών στα κοινά, έπαψε να καλλιεργείται μέχρις αφανισμού και η πολιτική Παιδεία, στοιχείο απαραίτητο για τη δημοκρατική λειτουργία του πολιτικού συστήματος. Η έλλειψη πολιτικής Παιδείας φάνηκε ιδιαίτερα έντονα με την κρίση, όταν αποκαλύφθηκε ότι το πολιτικό σύστημα ήταν ανίκανο, διαβρωμένο και διεφθαρμένο με ευθύνη και των πολιτών.
Ετσι, φτάσαμε εκεί που φτάσαμε, δηλαδή σε ένα κράτος με ένα πολιτικό σύστημα ανήμπορο να προσφέρει βοήθεια και να ανακουφίσει χιλιάδες πολίτες-θύματα της κρίσης. Είναι επιτακτική ανάγκη, είναι υποχρέωση της κοινωνίας να μη μείνει κανένα νοικοκυριό χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα και χωρίς τα στοιχειώδη. Λύσεις πάντα υπάρχουν. Χρειάζεται, όμως, μια μόνιμη λύση για να εξασφαλιστεί σε όλους φτηνό ηλεκτρικό ρεύμα, έως και παροχή δωρεάν σε όσους αποδεδειγμένα δεν μπορούν να πληρώσουν.
Υπάρχει λύση: Να δοθεί η δυνατότητα σε όλους τους δήμους της χώρας να εκμεταλλευτούν τον άφθονο ήλιο και τον άνεμο, που η φύση παρέχει δωρεάν, για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, την οποία θα παρέχουν στους άπορους δημότες τους. Με τα φωτοβολταϊκά και τις ανεμογεννήτριες η Ελλάδα θα περιόριζε στο ελάχιστο τη χρήση λιγνίτη και προπαντός εισαγόμενου πετρελαίου και εισαγόμενου φυσικού αερίου για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, ώστε να καλύπτει με χαμηλό κόστος τις ανάγκες της και να πραγματοποιεί εξαγωγές. Δυστυχώς, με βραδύ ρυθμό αξιοποιούνται οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, οι οποίες το 2009 κάλυπταν το 6,25% της παραγωγής ηλεκτρισμού και το 2012 έφθασαν μόλις το 10,55%, ενώ αυξήθηκε η χρήση φυσικού αερίου (από 16,16% στο 23,93%) και υποχώρησε ελάχιστα η χρήση λιγνίτη και πετρελαίου.
Οταν μιλούμε για ανάπτυξη, γιατί δεν λύνουμε εδώ και τώρα το ενεργειακό πρόβλημα της χώρας με φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες; Είναι τόσο δύσκολο;
πηγη:efsyn
Ηταν γνωστό το δράμα, γιατί συνέβαινε και συνεχίζει να συμβαίνει στη γειτονική πόρτα. Ηταν γνωστό στη διοίκηση και στις υπηρεσίες της ΔΕΗ σε πόσα σπίτια είχαν κόψει το ρεύμα, γιατί έμειναν απλήρωτοι οι λογαριασμοί. Και ήταν επίσης γνωστό στις υπηρεσίες πρόνοιας των δήμων και στα συσσίτια της Εκκλησίας πόσοι συμπολίτες έφτασαν να μην έχουν τα στοιχειώδη, άρα και τη δυνατότητα να πληρώσουν τους φουσκωμένους και με τα χαράτσια λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος. Και όμως δεν έγινε καμία κινητοποίηση, δεν αναζητήθηκε καν μια λύση στο ανθρωπιστικό πρόβλημα που δημιουργήθηκε από την οικονομική κρίση.
Αλλά και όταν αποκαλύφθηκε το δράμα μέσα στο καταχείμωνο, αντί να δοθεί αμέσως από την κυβέρνηση η μόνη λύση, που ήταν η επανασύνδεση των κομμένων παροχών, άρχισαν με κυβερνητικούς και μη παράγοντες οι καφενειακές τηλεοπτικές συζητήσεις για το ποιος φταίει, ποιος θα πληρώσει, πώς θα λυθεί το πρόβλημα και άλλα άσχετα, μακριά από την ουσία του προβλήματος.
Οχι μόνο το πολιτικό, αλλά και γενικότερα το κοινωνικό σύστημα έχασαν προ πολλού τη δυνατότητα της άμεσης και αποτελεσματικής αντίδρασης και επέμβασης για την αντιμετώπιση όποιου κοινωνικού προβλήματος. Αλλοτε, και προπαντός μέσα στην τουρκοκρατία, οι κοινότητες των Ελλήνων, με τα μέσα και τις δυνατότητες της εποχής, είχαν αναπτύξει κοινωνικούς δημοκρατικούς θεσμούς, που κάλυπταν όλες τις ανάγκες των πολιτών. Οι κοινότητες με τις δημογεροντίες συντηρούσαν τα σχολεία -και κράτησαν ζωντανή την ελληνική γλώσσα-, τα ορφανοτροφεία, τα γηροκομεία, τα κοινοτικά ιατρεία και φαρμακεία κ.ά., για τα οποία δεν παρείχε τίποτε η οθωμανική διοίκηση. Σήμερα ούτε τη θέρμανση των σχολείων δεν μπορούν να εξασφαλίσουν οι δήμοι! Με την απογύμνωσή τους από αρμοδιότητες και δυνατότητες, πώς θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν από την κρίση; Πώς να στεγάσουν τους άστεγους και να τους εξασφαλίσουν τροφή; Πώς να πληρώσουν για την επανασύνδεση του ηλεκτρικού ρεύματος σε δημότες τους που τους τσάκισε η ανεργία και η ανέχεια;
Εκεί κατάντησε ένας θεσμός, που είχε άλλοτε τεράστια κοινωνική προσφορά. Στη μελέτη του «Ο ελληνικός κοινοτισμός και η νεοελληνική κοινοτική παράδοση» (εκδόσεις «Παρουσία», Αθήνα 1993) ο καθηγητής Νικόλαος Πανταζόπουλος γράφει (σελ. 30 και 38): «Το κοινοτικό σύστημα κατά την τουρκοκρατία εμφανίζεται σαν ένα οργανωμένο παρακράτος, που βρίσκεται κάτω από ενιαία θρησκευτική ηγεσία, αυτή του Οικουμενικού Πατριάρχη» και «Ο κοινοτισμός με τις διάφορες μορφές του (πολιτική, θρησκευτική, οικονομική και στρατιωτική) είχε κατορθώσει να υποκαταστήσει το Βυζαντινό Κράτος, που είχε καταλυθεί, και να πραγματοποιήσει αυτό που στην αρχή φαινόταν ακατόρθωτο: την απελευθέρωση του Εθνους».
Τους κοινοτικούς θεσμούς διέλυσε η βαυαροκρατία και εγκαθίδρυσε το συγκεντρωτικό κράτος, που με τη γραφειοκρατία και την αναποτελεσματικότητά του ταλαιπωρεί τη χώρα και τους πολίτες της. Μαζί με τους κοινοτικούς θεσμούς, οι οποίοι επέβαλαν την ενεργό συμμετοχή όλων των πολιτών στα κοινά, έπαψε να καλλιεργείται μέχρις αφανισμού και η πολιτική Παιδεία, στοιχείο απαραίτητο για τη δημοκρατική λειτουργία του πολιτικού συστήματος. Η έλλειψη πολιτικής Παιδείας φάνηκε ιδιαίτερα έντονα με την κρίση, όταν αποκαλύφθηκε ότι το πολιτικό σύστημα ήταν ανίκανο, διαβρωμένο και διεφθαρμένο με ευθύνη και των πολιτών.
Ετσι, φτάσαμε εκεί που φτάσαμε, δηλαδή σε ένα κράτος με ένα πολιτικό σύστημα ανήμπορο να προσφέρει βοήθεια και να ανακουφίσει χιλιάδες πολίτες-θύματα της κρίσης. Είναι επιτακτική ανάγκη, είναι υποχρέωση της κοινωνίας να μη μείνει κανένα νοικοκυριό χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα και χωρίς τα στοιχειώδη. Λύσεις πάντα υπάρχουν. Χρειάζεται, όμως, μια μόνιμη λύση για να εξασφαλιστεί σε όλους φτηνό ηλεκτρικό ρεύμα, έως και παροχή δωρεάν σε όσους αποδεδειγμένα δεν μπορούν να πληρώσουν.
Υπάρχει λύση: Να δοθεί η δυνατότητα σε όλους τους δήμους της χώρας να εκμεταλλευτούν τον άφθονο ήλιο και τον άνεμο, που η φύση παρέχει δωρεάν, για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, την οποία θα παρέχουν στους άπορους δημότες τους. Με τα φωτοβολταϊκά και τις ανεμογεννήτριες η Ελλάδα θα περιόριζε στο ελάχιστο τη χρήση λιγνίτη και προπαντός εισαγόμενου πετρελαίου και εισαγόμενου φυσικού αερίου για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, ώστε να καλύπτει με χαμηλό κόστος τις ανάγκες της και να πραγματοποιεί εξαγωγές. Δυστυχώς, με βραδύ ρυθμό αξιοποιούνται οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, οι οποίες το 2009 κάλυπταν το 6,25% της παραγωγής ηλεκτρισμού και το 2012 έφθασαν μόλις το 10,55%, ενώ αυξήθηκε η χρήση φυσικού αερίου (από 16,16% στο 23,93%) και υποχώρησε ελάχιστα η χρήση λιγνίτη και πετρελαίου.
Οταν μιλούμε για ανάπτυξη, γιατί δεν λύνουμε εδώ και τώρα το ενεργειακό πρόβλημα της χώρας με φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες; Είναι τόσο δύσκολο;
πηγη:efsyn
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου
Το ialmopia.gr επιτρέπει στον χρήστη να αναρτά τα σχόλια και τις απόψεις του σε επίκαιρα θέματα/συζητήσεις. Τα σχόλια και οι απόψεις αυτές εκφράζουν αποκλειστικά τις προσωπικές θέσεις του εκάστοτε χρήστη και δεν υιοθετούνται από το ialmopia.gr. Σε κάθε περίπτωση, ο χρήστης οφείλει να εκφράζεται με τρόπο ώστε να μην παραβιάζει τους ελληνικούς νόμους. Σε αντίθετη περίπτωση, το ialmopia.gr διατηρεί το δικαίωμα να αποκλείει το χρήστη από την εν λόγω υπηρεσία.
Με εκτίμηση, Η συντακτική ομάδα του ialmopia.gr