Χρονογράφημα - γράφει ο Γιώργος Σαμαρτζίδης

Χρονογράφημα - γράφει ο Γιώργος Σαμαρτζίδης για την ηλεκτρονική εφημερίδα ialmopia.gr

Στο νου μου ταξιδεύουν πολλές αναμνήσεις από τα εφηβικά μου χρόνια. Τότε που ζούσαμε στις φτωχογειτονιές με τις αλάνες και τα χαμηλά σπίτια , με τους κήπους ,τις αυλές που μοσχοβολούσαν τριαντάφυλλα , ζουμπούλια, γαρύφαλλα, γιασεμιά και ανθισμένα ρόδα από αγιόκλημα..

Οι γειτονιές είχαν πλούσια και άμεση κοινωνική επαφή και πολύ ανθρώπινο χαρακτήρα..Δεν υπήρχαν οι σημερινές ανέσεις.Τηλέφωνα σταθερά ή κινητά.,δεν υπήρχαν ηλεκτρικά ψυγεία, κουζίνες,σκούπες,πλυντήρια και όλες οι άλλες ηλεκτρικές συσκευές , γιατί απλά δεν είχε έρθει το ηλεκτρικό την εποχή εκείνη.Ακόμη δεν είχε σύστημα υδροδότησης, μέσα στα σπίτια.Τονερό το αγοράζαμε από πλανόδιο ‘’ νερουλά ́ ́ που το μετέφερε με κάρο γεμάτο καθαρό νερό μέσα σε μεγάλα βαρέλια, που το έσερνε ένα άλογο.

Φώναζε όταν περνούσε; O ‘’νερούλάς ́ ́ με όλλη τη δύναμη της φωνής του., Γιατί δεν υπήρχαν ακόμη τα μεγάφωνα όπως σήμερα.Περνούσε από την γειτονιά και ο πλανόδιος μανάβης που διαλαλούσε και αυτός το εμπόρευμά του που το είχε φορτωμένο σε κάρο γεμάτο με ζαρζαβάτια και φρούτα της εποχής ,Όλα φρέσκα. Δεν υπήρχαν ψυγεία και καταψύκτες για να διατηρηθούν. ́Υπήρχαν ακόμη ,εκείνη την εποχή , τα κάρα που πουλούσαν πάγο, για αυτούς που διέθεταν παγοψυγείο.Υπήρχε ο γανωτής που περνούσεκαι φώναζε ‘ο γανωτής’’,και πήγαιναν οι νοικοκυρές και γάνωναν τα σκεύη τους . Κάπου κάπου,έχοντας ριγμένα στους ώμους τους χαλιά και κιλίμια περνούσαν ,πεζοί, τσιγγάνοι και παζάρευαν την πραμάτεια τους.

Εκείνη την εποχή ,θυμάμαι, η ζωή ήταν πολύ σκληρή για τους φτωχούς .Δουλειές υπήρχαν,Δεν υπήρχε όμως μεγάλο ημεροκάματο,δεν ήταν ασφαλισμένο , δούλευαν και οι ανήλικοι για να τα βγάλει πέρα η οικογένεια.

Υπήρχε εκμετάλλευση μεγάλη από τους εργοδότες, Δεν είχε ακόμη οργανωθεί το εργατικό κίνημα και τα συνδικάτα. Η μόρφωση ήταν προνόμιο μόνο των εχόντων , των πλουσίων. Οι φτωχοί πήγαιναν στα χωράφια να δουλέψουν εργάτες και γενικά σε δουλειές χειρωνακτικές.

Ακόμη ,θυμάμαι, η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των φτωχών ήταν σχεδόν ανύπαρκτη. Μπορούσε να πεθάνει ο άνθρωπος από αδυναμία οικονομική ,δεν μπορούσενα πληρώσει ένα γιατρό να έρθει στο σπίτι του, ή να αγοράσει τα φάρμακά του.

Η αμφίεση ,ο ρουχισμός και η υπόδηση επίσης ήταν προνόμιο των πλουσίων.

Μπορούσε κανείς να διακρίνει από την εμφάνισή του έναν εάν ήταν πλούσιος ή φτωχός..

Από τότε μέχρι σήμερα πάρα πολλά πράγματα έχουν αλλάξει.προς το καλύτερο, σε πολλούς τομείς..Αλλά κα προς το χειρότερο.Τότε όμως υπήρχε μεγαλύτερη αληλλεγγύει, ανθρωπιά, συμπόνοια, μεγαλύτερο αίσθημα ασφάλειας. Κοιμόμαστε τα Καλοκαίρια με ανοιχτές τις πόρτες, στις ταράτσες με τα άστρα του ουρανού για σεντόνι και κάναμε όνειρα.Και δεν υπήρχε άγχος, στρες. 

 

Ήταν λίγα τα θέλω μας.

Πέρασαν τα χρόνια ,ήρθε η τεχνολογική πρόοδος, οι ανέσεις ,τα αυτοκίνητα τα κινητά τηλέφωνα ,οι τηλεοράσεις και όλες οι άλλες εφευρέσεις που σόνι και καλά έπρεπε να τις απολαύσουμε και μαζί με όλα αυτά για να τα αποκτήσουμε να αυξήσαμε τα εμφράγματα , τα εγκεφαλικά, τους καρκίνους, τα ναρκωτικά , την ανεργία., τις αυτοκτονίες.

Τώρα φτάσαμε στο σημείο τις επιστροφής,

Λέτε να ξαναζήσω τα χρόνια που ήμουν έφηβος..

 

 

Χρονογράφημα - γράφει ο Γιώργος Σαμαρτζίδης για το ialmopia.gr