Ο Κώστας Δανάς γράφει στο ialmopia.gr για το συμμαθητή του, Διονύση Σαββόπουλο.
Κείνο που με τρώει, κείνο που με σώζει, είναι που ονειρεύομαι σαν το Καραγκιόζη» τραγούδησε με περισσό πάθος ο Νιόνιος ο συμμαθητής μου από το 5ο Γυμνάσιο της Σαλονίκης και συμπατριώτης μου. Είναι γεγονός, ευτύχησε ο Σαββόπουλος να διδαχθεί πολλά από την Σαλονίκη των ποιητών την δεκαετία του ’50 με ’60.
Θυμάμαι σε μια συγκέντρωση φοιτητών το 1975, πετάχτηκε κάποιος και είπε∙ «πείτε μου τον πιο πρωτοποριακό ποιητή και τραγουδιστή του καιρού μας». «Ο Σαββόπουλος φυσικά», πετάχτηκα και φώναξα. Ίσως ο ερωτών να περίμενε κανέναν Πάουντ ή Έλιοτ, ή κανέναν Ντύλαν Τόμας. Νεαρός λάτρευα προς δυσμάς την Μπαέζ, τον Μπόμπι Ντύλαν και την Αμαλία Ροντρίγκεζ, προς ανατολάς την «θεά του Νείλου» Ουμ Καλσούμ, τον «ήλιο της τέχνης» Ζεκί Μουρέν στην Τουρκία. Στην πετρίδα μας, τον Στέλιο Καζαντζίδη, στην Ιταλία τον Ντομένικο Μοντούνιο, στην Γαλλία την Εντίθ Πιάφ.
Ο Νιόνιος όμως ήταν και είναι ένα πολυσύνθετο φαινόμενο είχε κι απ’ αυτά, είχε κι από τα’ άλλα, και ήξερε να τα δένει μαζί, σ’ ένα καθηλωτικό καλλιτεχνικό σύνολο.
Όταν ο συμμαθητής μου, ο Σαββόπουλος φλέρταρε με Μητσοτακο-Βαρβιτσώτηδες, έχοντας βγει από μια σκληρή στρατιωτική θητεία, καθηλωμένος κοντά δυόμισι χρόνια, χωρίς άδειες, ήταν αδύνατο να δεχτώ τα καμώματά του αυτά, το είχε ρίξει θυμάμαι και στον άμετρο πατριωτισμό στις παρυφές του υπερεθνικισμού!
Φυσικό ήταν να «τα’ ακούσει» ο Διονύσης, έτσι γίνεται όταν βγαίνει μπροστάρης των αντικαθεστωτικών και ευαγγελιστής των ανατροπών του στάτους και ύστερα κάνεις νερά!
Παρ’ όλα ταύτα που με στεναχώρησε πολύ και παρά τις κατά καιρούς αστοχίες του μπροστά σ’ αυτόν τον μάγο μελωδό και τεράστιο ποιητή υποκλίνομαι!
Ο συμμαθητής μου, ο Νιόνιος είναι δημιουργός τιτάνιος χωρίς προηγούμενο και χωρίς διάδοχο!
Και χάρισε ένα μεγαλειώδες έργο, επαναστατικό, πρωτοποριακό, ρηξικέλευθο και από μουσικής και από ποιητικής πλευράς!
Ως οργανωτής είναι καθηλωτικός και ασυναγώνιστος, είναι εγγονός των ομηρικών ραψωδών και του Αριστοφάνη, θεατρικός, ερμηνευτικός, χορευτής, παραμυθάς, μάντης, ένας ασίκης της Ανατολίας, ένας ροκ σταρ, ένας λαϊκός βάρδος.
Μια βραδιά σ’ ένα μπουζουξίδικο στην Σαλονίκη, η Σωτηρία Μπέλου ανακοίνωσε∙ θα σας πω ένα καινούριο τραγούδι, αλλιώτικο και άρχισε να τραγουδάει:
Μ ’αεροπλάνα και βαπόρια,
και με τους φίλους τους παλιούς,
τριγυρνάμε στα σκοτάδια,
όμως εσύ δεν μας ακούς.
Δεν μας ακούς που τραγουδάμε
με φωνές ηλεκτρικές,
μέσα στις υπόγειες στοές,
ώσπου οι τροχές μας συναντάνε,
τις βασικές σου τις αρχές.
Όταν έφτασε η Σωτηρία στην τελευταία στροφή∙ «Σ’ αυτό τον τόπο όσοι αγαπούνε, τρώνε βρώμικο ψωμί», με πήραν τα δάκρυα! Τότε κατάλαβα τι σημαίνει μεγάλος ποιητής και μεγάλη ερμηνεύτρια και τι πουλιά βγάζει η αχτύπητη χημεία δύο τόσο ζόρικων ταλέντων. Να είσαι καλά όπου και αν βρίσκεσαι Σωτηρία, να είμαστε καλά Νιόνιο και να βρεθούμε στην επέτειο των εξήντα χρόνων που αποφοιτήσαμε από το 5ο Γυμνάσιο της Σαλονίκης το 2022.
Να ᾿ναι καλά και ο συμμαθητής μας ο Γιώργος ο Αστεριάδης, ο άντρας που μια γυναίκα γνώρισε, μια γειτονοπούλα μου, την αγάπησε, την παντρεύτηκε και ζει ευτυχισμένα πενήντα τρία χρόνια μαζί της.
Κώστας Δανάς
Ιατρός
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου
Το ialmopia.gr επιτρέπει στον χρήστη να αναρτά τα σχόλια και τις απόψεις του σε επίκαιρα θέματα/συζητήσεις. Τα σχόλια και οι απόψεις αυτές εκφράζουν αποκλειστικά τις προσωπικές θέσεις του εκάστοτε χρήστη και δεν υιοθετούνται από το ialmopia.gr. Σε κάθε περίπτωση, ο χρήστης οφείλει να εκφράζεται με τρόπο ώστε να μην παραβιάζει τους ελληνικούς νόμους. Σε αντίθετη περίπτωση, το ialmopia.gr διατηρεί το δικαίωμα να αποκλείει το χρήστη από την εν λόγω υπηρεσία.
Με εκτίμηση, Η συντακτική ομάδα του ialmopia.gr